Benim oyle bir ileri goruşluluğum vardır ki(!)
TV izlemek de istemiyorum cunku değişik tesadufler olabiliyor. Şoyle ki dizi oyuncularından biri lise cağlarında bir flortumdu, bundan adam olmaz derdim cunku aklı bir karış havada gelirdi, dersleri kotu duz lisede okuyor ve oyuncu olmak istiyordu yuzune de dedim ne kadar sacma sapan hayaller diye... Şimdi oyuncu oldu bol bol dizilerde goruyorum kendisini. (Bana kapak olsun)
Şimdi de başka bir eski arkadaşımı gordum. Ustelik cok de sevdiğim biriydi, ilkokuldan sonra hic goruşmedik ancak universitenin son senesi bana surpriz yapmıştı sonra bir sure konuştuk oyuncu olmak istiyordu o kadar cok istiyordu ki anlatamam ama bolumu guzel sanatlar ya da konservatuvar değildi, başlamadan bitti ilişkimiz bazı sorunlar yuzunden ama o kadar da saygılı bitti ki asla kızmadım ona. Tv'de gordum aaaa bu x benim ilkokul arkadaşım dedim. Eşim bozuldu cunku hoş biri, cocukken samimiydik belki ilerleyen yaşlarda başka bir tur ilişkiyi denemeseydik tebrik edebilir konusabilirdim. Ama ne yalan soyleyeyim gıpta ettim kafasına koyduğunu yapmış dedim. Umarım cok daha iyi yerlere gelir...
Tabi burada hemen kendimi sorguladım... Nişanlanıp hedeflerimden kolayca vazgectim olduğum yerde kalmayı sectim... Hatta eski arkadaşlarımdan arayıp kucuk bir ilceye yerlestigim icin "senden cok başka şeyler beklerdim" deyip şaşıranlar da oldu ...
Ben ise kendimi belli bir yaşa kadar hedefler konusunda zorladım sonrasında peşini bıraktım hırslarımı bıraktım.. her şeyi akışına bıraktım.. Derken şunu yapacağım dediğim ne varsa hepsinden vazgectim. Dunden beri boyle bir ruh halindeyim...

Galiba cıkamayacağım bir depresyonun icindeyim... Dun onu televizyonda gorunce ona sevindim kendime uzuldum cunku konuşurken birbirimize hedeflerimizden bahsetmiştik o bana benim ona inandığımdan cok daha fazla inanıyordu... Ve bir gun yollarımızın yeniden kesişmesinden korktum, hayallerimden vazgectiğim icin..