35 yaşındayım. Kiminle tanışırsam tanışayım hemen kaynaşıyorum. Mesela kuafore gidiyorum orda , bana iğne yapan hemşireyle, bir mobilya alacağım ordaki hatunla, bir eğitimle ilgili birine bir şey danışıyorum ya da benimle ilgili olmayan bir toplantıda arkadaşımın arkadaşlarıyla , bir arkadaşın doğum gununde falan... hatta bir gun kendimi bir arkadaşımın annesinin gununde buldum hepsi 60 yaş ortalamasıydı. Bir kere bi kafede kahve ictik oyle tanıştık bi baktım gundeyim ve emekli olmuş kişilerle gezi planları yapıyorum falan )

Yani abartmıyorum bi ara cok iyi geliyordu bana cunku ozel hayatım berbattı kafam dağılıyordu.

Şuan da arabamı satışa cıkardım. beni arayanlar genelde kadinlar oluyor. Onlarla araba muhabbetini bırakmış eski tayin yerleri hakkında konuşurken buldum kendimi.

Artık yalnız yaşadığım icin kontrol altına almam lazım kendimi. Anormalim değil mi cok tehlikeli bu durumlar..hic zarar gormedim bu zamana kadar ama bir yerlerde hata yaptığımı bugun farkettim. Amacım arabamı satmak niye sohbet ediyorum.

Bi de her tanıştığım kişi beni evine kahve icmeye davet ediyor. Yeni şehir değişikliği yaptığım icin ve bu şehirde kimseyi tanımadiģım icin pandemi yuzunden de biraz herkesi reddediyorum.

Zarar gormedim dedim ama bi gun otobuste yan koltuğumda oturan ve kahve iceriz belki diye numarasını veren kadın eskort cıktı. Gerci zarar gormedim uzak durdum .

Sorun bende ve anormal değil mi?

Dipnot : daha once de konu acmıştım bana normal gelen şeylere herkes cok tepki verince şaşırmıştım. O yuzden merak ediyorum.