Evlendikten sonra babamın kendi evleri olmasına rağmen eşimin durumu olmadığı icin kiraya girdik. Ailem bu durumu hic sallamadı. Sonra annem isterseniz ben size borc veririm oyle ev falan bulursanız uygunundan dedi. Derken acil satılık bi daire bulduk. İstanbulda 150 bine alabileceğimiz bi daire kacınılmazdı aynı zamanda 0. Annem borc olarak altınlarını bozdu ben para hesabı olcak zannetmiştim. Daha sonra annem altının borcu altından olur dedi. Şoklara girdik cunku 2 sene once aldığımız borc suan 2 katı. Evimizin değeri hic kalmıyor elimizde. Şimdi kardeşim evlenecek kiracı cıkmıyor evden diye ağlayıp duruyorlar aman nasıl girer oğulları kiraya diye. Biz de o kadar borcu nasıl oderiz olmadı evi satarız diye kara kara duşunuyoruz. Bu bi iyilik mi yoksa dusuncesizlik mi sizce?