Konuya nasıl girilir bilmiyorum. Coğunuzla burda sohbetimiz oldu, bilmeyenler icin yazayım. Tup bebek tedavisiyle 28 haftalık ikiz gebeyim. Birkac gundur gecmeyen sancım olunca doktora yazdım hemen gel dedi. Gittik, bebeklerin suyu fazla cıktı. Soldaki bebek rahim ağzına baskı yapıyormuş, rahmim 34.haftada olması gereken boya gelmiş. Nst bakıldı orda da sancı cıkınca apar topar ciğer geliştirici iğne yapılmasına karar verdi. Bugun icin gebelik şekerine bakalım diye tekrar cağırdı. Neyse eve geldik eşim benden daha panik zaten, kara kara bu hafta doğurursam ne olur diye duşunuyoruz. Annem aradı dertlestik biraz.

Bugun yine arıyor bana diyor ki, dun gece duşunmekten uyuyamamış, ben doğum yaparsam karyola takımım yokmuş, lohusa yatağı yapılmamış, ele gune rezil olurmuşuz, ne yapacakmış... Soyleyecek o kadar cok şeyim vardı ki, sonra da uzuluyorum işte kalbini kırdım diye. O durumda duşunmesi gereken en son şey el alem olması gerekirken kafaya taktiği şeye bakın. Oz annemin bana kendimi bu kadar değersiz hissettirmesi canımı cok sıkıyor. Daha az goruşeyim, mesafe koyayım diyorum o da olmuyor. Olum var sağken kıymetini bileyim diye iki gun aramasam yine vicdan yapıyorum.
Tavsiye istemek icin acmadım, sadece icimi dokmek istedim. Vicdanımı devre dışı bırakmaya gucum yetmiyor gercekten yapamıyorum.