alti sene ilk cocuğumu tek başına buyuttum bu surecte hep işe girmek istedim aile desteği goremedim bırakıp işe gitmek konusunda eşimde kreslere kesinlikle karşı cıktı hep onume durdu hic destek olmadı calisan anne olmama boyle senelerin gecti tam umudum yeniden doğdu iş arayışına cıktım derken hic beklemedigim zamanda iş başvuruları arasında hamile kaldım

neyse hamilelik doğum evde durma bunalımlari derken zar zor bebeğimi bir yaşına getirdim şukur. bu surecte buyuk cocuğun online eğitimi ve bebek bakımı beni epey yıprattı daha once konu da acmıştım ....şimdi hep aklımda şu kaldı istemsizce bebeğim olmasaydı cok rahat bir hayatım olacaktı 7 yaşındaki kızımla zaten arkadaş gibi olduk neredeyse bana hic zararı yok ....TM gencliğimi yaşamaya baslayacakken şimdi de bebek. bu duşunce beni annelikten soğutmaya başladı ... pişmanlık duygusu


sanki hayatı kacırıyorum , genclik elden gidiyor yasayamadan , ve tutamıyorum zamani

kreşe versem 1 yaş icin cok erken ....tamam guzel bir iş bulsam isim otursa yerine kalıcı olarak calışacağımi bilsem biseler duşunebilirim ama ilk etapta iş bulmam gerek ....annemde kış ayı evde olduğundan bir deneriz bakalım sen iş bak dedi . ise girersem duzelir mi herşey ? canım sıkkın ...
