Merhabalar. Dun eşimle gerildik. Yani tartıştık bile diyemiyorum cunku fazla bir diyalog da yok.

Dun cok yalnız hissediyordum ve eşimle beraber oturup vakit gecirmeye ihtiyacım vardı. İkimizin de işi akşam bitmişti. Ben yuruyuşe cıktım, cağırdım gelmedi. Eve geldiğimde biraz tavırlı gibiydi. Sebebi de, soylemese de anlıyorum, işten dolayı cok yorgun olması ve birikmiş bulaşıklardı. Bulaşıkları halledip ertesi gune yemek yapacağını soyledi. Yemek yapacaksan ben bulaşıkları onden yıkayayım o zaman dedim. Oncesinde cok yoğundum, vaktim olmadı bir turlu. Ve dışarı cıktığımda da buna cok ihtiyacım vardı, cok bunalmıştım. Saat 9 falan olmuştu o sırada. Kac kez bulaşıkları yıkarım dememe rağmen hayır sen duşuna gir dedi. Ardından yemeğe başladı. Ardından onun cıkan bulaşıklarını yıkamaya başladı. Ben artık isyan etmeye başlamıştım bırak şunları da biraz beraber oturalım diye, ama yarına yemek yapmam gerekiyor diye bağırdı bana. Ben onunla vakit gecirmeye ihtiyac duyarken, kalkmış ozel tariflerle yemek yapmaya calışıyordu. Evde biraz yemek vardı zaten, yaptığı tavuğu daha pratik bir şekilde haşlayabilirdi de. Her neyse, dun biraz hassastım sanırım, ki normalde ben insana ihtiyac duymam pek, kendi kendime takılmayı severim, normalde olsa cekilirim ama dun ona ihtiyacım vardı işte. En son bana bağırınca gittim, kendi kendime ağladım, bunun ruhu bile duymadı. Gece ayrı yattım.

Bu akşam burda kalması icin arkadaşımı cağırdım, dunden de eşime soyledim. Eşim normalde gece işten cıkıp gelecekti. Yatağa uzandım, gelir diye beklerken işi uzadı herhalde dedim aramadım. Zaten bugun hic konuşmadık. İki saat sonra uyandım, baktım ki yok. Aradım. Arkadaşıma geldim, kalmayacaktım ama kalmaya karar verdim dedi. Tamam deyip hemen kapattım. Kus olabiliriz, konuşmuyor olabiliriz, ama arkadaşıma gidiyorum diye, onda kalacağım diye o haber vermek zorunda. Bu nasıl bir rahatlık anlamadım. Bir de arayıp sormadın diyor, bahanesi de bu. Ortak noktalarımızın azlığı, aynı pencereden bakamama, paylaşım yetersizliği beni zaten uzuyor. Son zamanlarda cok yalnız hissediyorum. İki gundur beni hice sayan, habersiz eve gelmeyen bir adamla evli olmanın bir anlamı da yok diye duşunuyorum. Gidip boşanmayı duşunuyorum, ama sizlerin de fikirlerini almak istedim. Sizce haklı tarafı var mı? Ben arayıp sormadım diye habersizce eve gelmemesi normal mi? Bu evlilik mi?