Herkese iyi akşamlar, gercekten sıkıntı icinde olmasam kimseyi darlamak gibi bir niyetim yoktu ama maalesef ki dertleşebileceğim kimse yok yanımda. Ya da bana destek olup akıl verecek. Bu yuzden bunu burdaki buyuklerimden istiyorum.
Erkek arkadaşımla ayrıldık 3 hafta olacak neredeyse. Daha doğrusu o ayrıldı benden. Belki eski konularımdan bilen bilir. Liseden beri birlikteyiz erkek arkadaşımla. Doğru ya da yanlış bazı problemlerimiz oldu belki ikimizinde cok genc oluşunda belki de hala olgunlaşmamış oluşumuzdan. 6 senedir beraberdik. 3 senedir de uzaktan yurutuyoruz ilişkimizi bu konuda da hic sorun yaşamadık. Kendisi harp okulunda okuyor. Eğitimleri stresli ve zor geciyor fakat ben hep elimden geldiğince alttan alıp destek olmaya onu anlamaya calıştım. Her zaman yanında oldum. En azından kendi acımdan benim bu ilişkiye bir yanlışım olmadı. Belki de tek yanlışım onu cok sevdiğim icin bazı hatalarını cabucak unutup yeniden kollarına atlamamdı. Ben sandım ki ikimizde birbirimizi sevdiğimiz surece aşamayacağımız şey yoktur. Fakat gorunen o ki o artık boyle duşunmuyor. Cok yorulmuş ve de soğumuş ilişkiden. Israrla altını ciziyor benden değil ilişkiden soğumuş. Sevgililik kavramı artık ona baskıcı gelmeye başlamış bu şekilde yapamıyormuş. Ağzından bu sozleri ilk defa duymuş olsaydım anlayışla karşılar ve ciddiye alıp kendi yoluma bakardım. Fakat son 2 senedir bu sozleri dort kere duydum ağzından. Her seferinde bana ayrılmak istediğini soyleyip gidiyor fakat gitmesi en fazla 1 ay bile surmuyor. Sonra geri geliyor yine giriyor hayatıma. Pişkin pişkin bir de diyor ki arkadaş da mı kalamayız. O kadar senelik hatrım yok mu ben seni hayatımda istiyorum bir şey değişmedi diyor bir şekilde beni ikna ediyor sonra bir bakmışım kontrolum dışında yine sevgili olmuşuz. Hem sevgili olmak istemediğini soyleyip sonra da yine sevgili olduğumuzu soyleyen elimi tutan o oluyor. Başkasıyla konuşuyorum biz sadece arkadaştık hani deyince kusen kızan kıskanan o oluyor. Bu cocuk ne istiyor ben gercekten anlamıyorum artık. Uzun zamandır boyle sorunlarımız yoktu hatta ilişkimiz hic gitmediği kadar iyi gidiyordu, annesiyle zaten lisede tanıştırmıştı bu sene babasıyla da tanıştırmıştı ve babasının beni cok sevdiğinden gozunun tuttuğundan bahsediyordu. Benim annemle babamda biliyordu işler yavaş yavaş ciddileşiyordu bende artık buyuduğunu en ufak bir problemde kacmayacağını artık cok buyuk bir sorunumuz olmadıkca bu işin bitmeyeceğini duşunurken birden bire ağzından yine o sozler cıktı. Tabi ki durup dururken soylemiyor. Kavga ediyoruz tartışıyoruz ve ben bazen cok bunalmışsam sessiz kalıp yazmıyorum onunda hazmedip sakinleşmesi icin fakat bu son seferinde bu hareketim ters tepti. İlişkiyi umursamadığımı ima etti. Cok yorulduğundan kafasının hic rahat olmadığından bahsetti. Surekli beni duşunuyormuş bu onu da etkiliyormuş olumsuz anlamda. Yıllardır duyduğum tekerlemeler yani.. Herşeye tamam ama hala diyor ki bir şeyin değişmesine gerek yok arkadaş kalmaya devam edebiliriz planlarımızın değişmesine gerek yok. Arkadaşlarına ya da ailene acıklama yapmana gerek yok diyor. Ona arkadaş kalmamız mumkun değil ben artık bu dongunun icinde kalmayacağımdan bahsettim. Ayrılmak istemediğimi ve eğer o bunu gercekten istiyorsa iyi duşunmesi gerektiğini cunku bu sefer tamamen biteceğini ima etsemde buyuk ihtimalle bana inanmadı. Neden inansın k? Her seferinde boyle bitse de o yazdığı zaman yelkenlerim suya iniyor ve beni bir şekilde ikna etmeyi beceriyor.
Yemin ederim kendime de suc buluyorum kendime de kızıyorum. Sizin aklınıza gelen her şey benimde aklımdan gecmiştir. Cok eminim. Fakat gercekleri bilmekle uygulamak arasında fark var. Ve cok zorlanıyorum acıkcası. Buraya da o yuzden yazdım. Surekli aklımda hic cıkmıyor. 6 aydır okuldaydı bu hafta gelecekti. Aylardır gelmesini beklerken bir de tam gelmeden once boyle bir şey yapmasına anlam veremedim. Başkası mı var diye soruyorum hayır istersen yazın her gunum senle bile gecer yeter ki inan başkası yok artık sevgililik olayının bana gore olmadığını anladım diyor. Kafayı yicem gercekten. Annesiyle tanıştıran o babasıyla tanıştıran o aileye sokan o. Annesinin anneler gununu kutlamıyorum ne gerek var boyle şeylere dedim diye bozulan o. Arayıp hal hatır sormuyorum annesine diye bozulan kusen de o. Ne demek sevgililik olayı bana gore değil? Niye peşimi bırakmıyor o zaman? Niye bu kadar ailesinin icine sokuyor beni? Hic iyi değilim uzun oldu ozur dilerim ama icimi dokmem gerekti. Teşekkurler şimdiden cevap yazan herkese