En başta soyleyeyim psikoloğuma şuan ulaşamıyorum seans alacağım konusacagım bu konu hakkında sadece suan o kişiyi aramamak ve kendimi tutmak icin yazıyorum.

Ve okuyan herkesin bir cumlede olsa yazmasını rica edicem

Benim ailem yok. bir sehirde yalnız yaşıyorum işim iş arkadaslarım var sadece iş cevresinde goruşurum. Lise zamanlarından beri kendim okudum bu yaşlara geldim.

Onun dısında biri var 5 ay oldu. İyiyken cok iyiyiz yalnızlığımın ilacı oldu ne yediğimi duşunur hastaysam basımda durur ilgilenir dinler iyidir ama “neden oyle dedin” gibi bir soruma “ ya ne dedim ki şimdi” deyip on gun aramaz. Ben ararım hemencecik hicbir şey olmamıs gibi normale doner.

Benim şuan cinsel anlamda yasadığım bi sıkıntı var kasılıyorum ve yakınlasamıyorum. Bunu anlattıgım da sorun değil gecer hallederiz beraber dedi.

Dun yakınlaşmaya calıştığında sırtımı dondum diye kalktı bi anda gitti. Bugunde evin anahtarını getirmiş bırakmıs.

Bitmesi hayırlı olan evet biliyorum ama elim ayagım gitmiş gibi hissediyorum bağımlı bi ilişkiydi benimkisi bunu biliyorum ve kalbim cok acıyor. Kendime acımak icin demiyorum ciddi anlamda elim ayagım gitmiş gibi hissediyorum. Yapayalnız hayatımı onunla doldurmuştum. Temmuz ayında izinleri ayarladık tatile gidecektik.

İlk defa yalnız tatil yapmayacaktım.
Aramamak icin zor tutuyorum kendimi gitsem kesin duzelir ama yine aynı şeyler olur bu kadar aciz olduğum icin de cok uzgunum. Yapayalnız hissediyorum şuan.

Hayatımda bir erkeğe muhtac olduğum icin kızgınım ama ciddi anlamda psikologumun bile bu kadar yalnız nadir danısanım var dediği bi yalnızlık benimki lutfen ona gore yorum yapın.
bi kardeş anne baba kuzenim olsa tamamen oyalanırdım