Merhaba arkadaşlar, icimde bir karmaşa yaşıyorum. Fikirlerinizi almak ve dertleşmek istedim.
Ben 37 yaşındayım, 10 yıldır şehirdışında, ailemden uzak tek başıma calışıp, yaşıyorum.Annem ve babam 20 yıl once ayrıldı.Bir erkek ikizim var. Ayrılık sonrası biz annem, ben ve ikizim yaşadık ama babamla da hep goruştuk.Sonra ben iş icin şehir dışına cıktım ve hala devam ediyorum.
Yaşadığım sorunlara gelince,
1. Babam 2 yıl once ağır bir hastalık gecirdi. Bunun sonucu bakım almak zorunda. Kendisinin kazancı var. Bu donemde bana," İşini bırak, gel sen bana bak, benim maaşımı al" gibi bir teklifte bulundu.Ben kabul etmedim. Bu konuda, ikizim ve annem de bana destek oldular, sonucta parası var bir bakıcı tutabilir, sen neden hayatını değiştireceksin gibi gibi.. Babam hala ara ara bu konuyu acar ve ben vicdanen kotu hissederim.


2. Konu da şu: ikizimin işi cok iyi, ben gittikten sonra annemle kaldılar. Fakat annem ikizimden cok şikayetci. Cok pis ve arkasını toplamaktan bıkmış. Hicbir işin ucundan tutmuyor. İşten gelince ben yorgunum diyor. Bir sifon cekmekten aciz rahat biri. Annem yıllarca onun ayrı eve cıkmasını istedi ama o cıkmadı (ev annemin kiraya cıksın istiyor) annem de yaşlandı artık ve yoruluyor, anneme hak veriyorum. Alışveriş dahi yapmıyor. Artı eve hicbir maddi destek vermiyor. (İkizimin işi iyi, istese ayrı eve cıkabilir, anneminde kazancı var o da tek gecinebilir.)
Şimdi 2 aya kadar ikizimin iş yeri şehir dışına taşınıyor. Mecburen orada ev tutacak. Ve yalnız yaşayacak.Annem ikizimi cozmuş bana, 1 ay once dediki, bak gizem bu arkasını toplayacak bir hizmetci arar sana der gel seni orada işe alayım, beraber yaşarız. Seni uyarayım dedi. Ve dediği cıktı. Şimdi bey efendi bana diyor ki yeni yerde seni işe alayım beraber ev tutarız. Bende hayır istemiyorum dedim. Şimdi başladı benim işimi kotulemeye, teklif ettiği maaş falan iyi ama ben şu an icin en azından istemiyorum. Benim işim biraz geleceği olmayan bir iş, sigorta da sorun yaşıyorum ama tek başıma mutluyum kimseye muhtac değilim. Bana tabi sen aslında istemiyorsun yalnız kafana buyruksun ya ondan falan deyip laf sokmaya başladı. Zaten pandemi var siz batarsınız o zamanda ortada kalırsın bizim şirket dolar ben sana soyliyim diyor bana.Eskiden bana ve ozgurluğume destek olan şimdi laf sokuyor. Olumsuz konuşup beni uzuyor.


Şimdi kızlar, ben bunları kabul etmeye mecbur muyum? Ben nankor birimiyim? Ailemin şehrine her geldiğimde bu yaşadıklarım baskı değil midir? Ben başka bir şehir de evli olsaydım ya da bir doktor olsaydım yine aynı şeyi yapabilirler miydi? Benim işime yada medeni halime saygı mı yok. Lutfen fikirleriniz, duşunceleriniz benim icin cok onemli. Cok doldum bu yasaklarda da beraberiz cok doldum. Yazan herkese şimdiden teşekkurler.