2 yıl once biriyle konuşuyodum. Herşey cok guzeldi sanki dunyada tek ikimiz vardık. yanyana gelince sadece birbirimize bakardık. tek sorun vardı o bekardı ben 2 cocuğuyla terkedilmiş kadın. eşim cok dovuodu beni elimden geleni yaptım ayrılmamak icin 8 sene evli kaldım. kumar oynadı aldatmışda en son eve borclu gelcek dedi gitti gelmedi bende annemlere sığındım. sonra hayatıma bahsettiğim kişi girdi ama ailesi dul kadınla nasıl konuşup ah alırsın dedi onlarda oyle bişey yokmuş annesi dizlerini dove dove ağlamış kufur gibi geldi bana. oda terketti ama bu 2 senelik ayrılık sureci ara ara konuştuk unutamıyorum. ukte kaldı icimizde. gecen gunde cocuk gorduğu kardeşim asla dediği kendinden 10 yaş kucuk biriyle nişanlandı hoş kız cocukluğundan beri onu sevio yanına yaklaşan kız olsa ayırmak icin turlu turlu şeyler yapıo ve başarıoda. hep tartışırdık dibinden ayrılmıo die. neden o dediğimde zaten biri olcaktı isim kişi ne farkeder Allah'ın dan bul dedin bana al işte daha ne istiosun dedi. en son olume bile gelme demiştim surekli onu dedi. Daha dun yazıştık senle yaşadıklarımı kimseyle yaşayamam illa yerin var bende dedi. Gunah değil mi boyle sevenleri ayırmak. oysaki dinimizde sahip cıkmak, merhametli olmak, anlayışlı olmak yok mu? şimdi soruyorum bu kadar sevenin ahı kalır mı gunah değil mi cok zorlu yollardan gectim bende istemedim boyle olayım. tum duygularım koreldi sadece aşk değil. Allah'a havale ettim ama insan istiyor dunya gozuyle gormeyi Rabbimin adaletinin tecellisini. hala canım yanıo. cok derinde tuhaf bi kırgınlık bunyemi, hayatımı ele gecirdi resmen