Merhaba hanimlar,
Malesef cok dertliyim, cok duygusalim şuan. Inanin tek bir tane bile arkadaşım yok. Anormal birimiyim bilmiyorum. Bu yasima kadar kendimi hep okula derslere verdim sirf arkadasim yok diye hep calıştım sinavlara kpss vs en sonunda atandim ve suan guzel bi isim var calışıyorum. Ancak en buyuk sorunum hic arkadasimin olmamasi. Ne lisede ne universitede dogru duzgun arkadaslarim olmadi. Cat pat konuştuklarım ise okul bitince tamamen bitti. Is ortaminda kimseyle uyuşamadım. Hatta kendim kac kere davet ettim is cıkışı goruşmeyi hep bir bahane buldular benimle gorusmediler ben de biraktim artık. Karantina benim aslında hayat tarzimdi. Ben hic cıkmıyordum ki dışarıya. Bu durum beni cok uzuyor. Akşamları bakıyorum annemin telefonu surekli calıyor hep eşleri dostları ariyor. Kardesime bakıyorum telefonu susmuyor. Benim telefonum ise sessizce koşede bekliyor ne arayan var ne soran. Sadece ayda yilda bir erkek arkadaşım ariyor ama o da askerde, şuan daglarda telefonu cekmiyor onunla da goruşemiyorum. Ben ne yapabilirim peki, karantinanin olmadığı zamanlar kurslara da gidemiyordum yaşadigim yerde cok araştırdığım hÂlde kurs imkani yok malesef. Aklima da başka bir sey gelmiyor.Nedenlerini ve cozumlerini gostererek bana yardimci olur musunuz lutfen. Fikirleriniz benim icin cok onemli. Hepinize sağlıklı gunler