kendimi bildim bileli sanırım hep aşırı panik ve heyecanlı birisiydim o yuzden bu bir kişilik ozelliği mi yoksa duzeltilmesi gereken bir şey mi bilmiyorum

mesela canlı derslerde biz sunum yapıyoruz ve ben dun oyle bir heyecanlandım ki hani boyle kalbim nasıl atıyor size anlatamam ve daha onceden bugun cok rahatım baya iyi gecer falan diyordum. sonra benim sıram gelmeden once diğerlerinin sunumuna gore benimkinin kısa olduğunu ve slaytlarımın az olduğunu fark ettim.
zaten ingilizce yapıyoruz spontane bir şeyler de ekleyemem. iyice tedirgin oldum, ya bir insanın kalbi cıkacak gibi bu kadar mı atabilir ya. ne var bunda sakin ol diyorum kendime ama asla sakinleşemedim.

beni hic tanımayan biri bile o sunumu izlese zaten anlar nasıl panik birisi olduğumu. sesimin titremesi olsun dilimin damağımın kuruması olsun nefessiz kalışım olsun allahım cok kotuydum. benden sonra sunum yapanlara baktım yani o kadar normal spontane konuşma tarzında yapıyorlar ki gram heyecan yok baya rahat ve doğallar. ben cok ozguvensiz olduğumu belli ettim yani. ve ben bunu lisede belli ettiğimde insanlar beni saf gormeye ciddiye almamaya kullanmaya calışmışlardı ve hep bir grupta ilk gozden cıkarılan ben oluyordum.

şimdi de boyle universiteye yeni başlayacağım icin guzel bir ilk izlenim vermek istiyorum biraz havalı durmak hatta bazı insanlar vardır ya biraz gec acılır diğer insanlara ama kendine gore bir tarzı duruşu var dersin ben oyle olmak istiyorum. ama beni izleyen herkes heyecandan kalbimin duracağını anladı yani. insanların beni boyle bilmelerini istemiyorum, cunku hep bu konuda durust oldum ve hic ciddiye alınmadım. bu sefer oyle olmak istiyorum. beni biraz cool tanımalarını isterken bu hic olmadı ya, baya yutkundum kekeledim falan duşundukce bu rezilliği tekrar tekrar yaşayacağım zaten.

şimdi uzattım biraz ama kısaca şu, okul hayatımda saf yonumu o heyecanlı panik telaş yapan tarafımı gostermekte hep durust oldum ve insanlar beni hep kendilerinden aşağı gordu. surekli bu vurgulandı onume konuldu kısaca ve ben hic boyle havalı cool artık ne denirse oyle bir insan olamadım. şimdi universiteye başlamadan bunu değiştirmek istiyorum ama yine boyle ilk izlenimler veriyorum. ya bu değiştirebilecek bir şey mi, cunku boyle hatırlanmak, tekrar insanların bana oyle muamele edeceklerini duşunmek cok kotu bir şey.