Merhaba sevgili kadınlar kulubu uyeleri
Beni anksiyete sahibi yapan bir konudan bahsetmek istiyorum. Cok stresli hastalık sıkıntı dolu bir hayata inat her zaman gulen yardımsever ve alttan alan biri oldum. Yalnız şunu fark ettim ki insanlar gercekten kotu. Dertlerini bilmiyorum ama canı gonulden diyebilirim ki ben kimseye bir zarar vermedim. Ofiste iş arkadaşlarım surekli olarak sorun cıkarıyor bana. Yonetim durumu biliyor ama işlerine geldiği gibi davranıyorlar. Calışkan biriyim ancak asla goze sokmam inanın kendi halimde herkesle anlaşıp bari iş hayatında her şey yolunda olsun derken kapalı kapılar ardında insanların resmen kotu niyetle planlar yaptığına şahit oldum. Cocuk gibi şaşkınım. İş yerine gitmek bile istemiyorum. Daha once de onlar yuzunden sorun yaşadım resmen oyuna geldim o yuzden kendimi cektim. Ama aldırış etmeden yaşamak adına oğutlerinize ihtiyacım var.