Merhaba ben 21 yaşındayım. 15 yaşındayken okul grubundan benden 1 yaş buyuk biriyle tanıştım. Ben 9. sınıfa başladığımda o 9'u bitirmiş ve ailesiyle farklı şehre taşınmışlar, okuldakilerin tanıdığı biri. Onunla 2.5 yıl boyunca her gun arayıp mesajlaştık. Yaşımız kucuktu buluşamıyorduk ve benim işime geliyordu cunku kendimi cirkin buluyordum, sozde sevgiliydik ama birbirimizi sadece fotoğraflardan gorduk. Kendimi şoyle tarif edeyim: 153 boyunda, zayıf, omurga eğikliği olduğu icin biraz kambur duran, boynunun bir tarafı kısa(yine eğiklikten dolayı), tombik yanaklı, cocuksu, cekingen gorunuşlu biriyim. Tanımayan 15 yaşında sanır. Fotoğraflarımı duzgun acıyla cekip filtreler ekleyip ufak tefek photoshoplar yapıp olduğumdan 3 kat guzel cıkıyordum ve beğeniyordu ovuyordu, 165 boyundayım diye yalan soyledim. O duzenli spor salonuna giden uzun boylu, sarışın, sosyal, yakışıklı biriydi, cok kez video attı ve yanına kendimi hic yakıştıramazdım. Aynı okulda olsak donup bakmazdı ama seviyordu alıştı bana. Sınıftakiler de oğrendi, mert bu kıza nasıl baktı tarzında dedikodu yaptılar. Fen lisesi oğrencileriydik boş biri de değildi her halukarda kat kat guzel birini kolayca bulabilirdi. İş ciddileşince ve buluşma zamanı gelince bahane bulup ayrıldım, yalvardı ayrılmayalım diye ama ayrıldık. Aradan 1 yıl gecti mesaj attı nasılsın diye, aradım sesi ilac gibi geldi gozlerim doldu, eski dostumla konuşuyormuşum gibi hissettim. İstemezsen iletişim kurmayız dedi ama yalnızdım ve tutunacak birini aradım ayda 1 konuşmaya başladık, her konuştuğumuzda da o kadar eğleniyordum ki sanki hic ayrılmamışız. Hayatındaki değişiklikleri anlattı tıp kazandı, o sureci ve mutluluğunu benimle paylaştı. Artık zaman gectiği icin hislerim azalmıştı ama bugunlerde onu cok ozlediğimi fark ettim, ''konuştuğumuz gunlerin hatırına birbirimizi bir kez gorelim mi'' dedi. Gormeyi, sarılmayı o kadar istememe rağmen hayır dedim cunku gercekten cirkin biriyim. Ne ben o fotoğraflardaki kızım ne fiziğim soylediğim gibi ne de oz guvenliyim. Karşısına gecsem cok utanırım. Neden istemiyorsun sorusuna ''istemiyorum işte'' gibi sert cevaplar veriyorum ve muhtemelen onu sevmediğimi, kibirli olduğumu sanıyor. Ne yapacağım bilmiyorum keşke boyle olmasaydım, icimi dokmek istedim teşekkur ederim.
Kendimi cirkin hissettiğim icin onunla buluşamıyorum
Hayatın İçinden0 Mesaj
●1 Görüntüleme
- ReadBull.net
- Kültür & Yaşam & Danışman
- Hayatın İçinden
- Kendimi cirkin hissettiğim icin onunla buluşamıyorum
-
24-09-2022, 13:11:17
Merhaba ben 21 yaşındayım. 15 yaşındayken okul grubundan benden 1 yaş buyuk biriyle tanıştım. Ben 9. sınıfa başladığımda o 9'u bitirmiş ve ailesiyle farklı şehre taşınmışlar, okuldakilerin tanıdığı biri. Onunla 2.5 yıl boyunca her gun arayıp mesajlaştık. Yaşımız kucuktu buluşamıyorduk ve benim işime geliyordu cunku kendimi cirkin buluyordum, sozde sevgiliydik ama birbirimizi sadece fotoğraflardan gorduk. Kendimi şoyle tarif edeyim: 153 boyunda, zayıf, omurga eğikliği olduğu icin biraz kambur duran, boynunun bir tarafı kısa(yine eğiklikten dolayı), tombik yanaklı, cocuksu, cekingen gorunuşlu biriyim. Tanımayan 15 yaşında sanır. Fotoğraflarımı duzgun acıyla cekip filtreler ekleyip ufak tefek photoshoplar yapıp olduğumdan 3 kat guzel cıkıyordum ve beğeniyordu ovuyordu, 165 boyundayım diye yalan soyledim. O duzenli spor salonuna giden uzun boylu, sarışın, sosyal, yakışıklı biriydi, cok kez video attı ve yanına kendimi hic yakıştıramazdım. Aynı okulda olsak donup bakmazdı ama seviyordu alıştı bana. Sınıftakiler de oğrendi, mert bu kıza nasıl baktı tarzında dedikodu yaptılar. Fen lisesi oğrencileriydik boş biri de değildi her halukarda kat kat guzel birini kolayca bulabilirdi. İş ciddileşince ve buluşma zamanı gelince bahane bulup ayrıldım, yalvardı ayrılmayalım diye ama ayrıldık. Aradan 1 yıl gecti mesaj attı nasılsın diye, aradım sesi ilac gibi geldi gozlerim doldu, eski dostumla konuşuyormuşum gibi hissettim. İstemezsen iletişim kurmayız dedi ama yalnızdım ve tutunacak birini aradım ayda 1 konuşmaya başladık, her konuştuğumuzda da o kadar eğleniyordum ki sanki hic ayrılmamışız. Hayatındaki değişiklikleri anlattı tıp kazandı, o sureci ve mutluluğunu benimle paylaştı. Artık zaman gectiği icin hislerim azalmıştı ama bugunlerde onu cok ozlediğimi fark ettim, ''konuştuğumuz gunlerin hatırına birbirimizi bir kez gorelim mi'' dedi. Gormeyi, sarılmayı o kadar istememe rağmen hayır dedim cunku gercekten cirkin biriyim. Ne ben o fotoğraflardaki kızım ne fiziğim soylediğim gibi ne de oz guvenliyim. Karşısına gecsem cok utanırım. Neden istemiyorsun sorusuna ''istemiyorum işte'' gibi sert cevaplar veriyorum ve muhtemelen onu sevmediğimi, kibirli olduğumu sanıyor. Ne yapacağım bilmiyorum keşke boyle olmasaydım, icimi dokmek istedim teşekkur ederim.