İyi akşamlar arkadaşlar.
Biri sizi 10 kere opup sevse, size bir kere tokat atmasına musade edermisiniz. Bende yapamıyorum. Yureğimden yapamıyorum fakat dışarıdan bakınca hic gucenmiyormuş gibi yapmak zorunda kalıyorum. Cunku ben bu piskolojik şiddeti annemden goruyorum ve ona maddi olarak bağlı yaşıyorum. Stress topuyum onun. İlaclarını almak istemediğinde butun biriken stresini benden cıkarıyor. Cok canım yanıyor. İcimde bir yerler kanıyor. Cektiğim acıyı anlatamam. Cığlıklarımı sessiz atıyorumki, cocuklarımda katlanmam gerekenleri gorup hayata kırgın kuskun olmasınlar. Alt ust yaşıyoruz. Boyle anlarda kacacak hic bir deliğin yok. Ezici, kucumseyici lafları, başa tapmalarını duymak hatta dinlemek ve susmak zorundayım. Kendime saygım kalmadı artık. Sana gonderdiğim yemeği cocukların yesin sen yeme, başkası olsa bizim g..c...zı bile yıkardı...
Hep bir sontaki gun unutmuş gibi yapmalıydım.Cocuğumu okutup kirasını veriyor. Ben bugun yavrumu almaya, evimize goturmeye geldim . Bugun ise " Anahtarını teyzesine versin orda kalacakmış. Kirasını siz vermiyormusunuz anahtarı bıraksın dedi teyzesi" diye bana soyledi. Bir insanın evi ozeli değilmidir. Sen evde yokken kim boyle emirvakili anahtar isteyebilir. Ayrıca kirasını odeyen annesi teyzesi niye hak talep edebiliyor. Kimden aldığı cearetle. Artık bu ezici laflar evladımada dokunuyor ya ve ben annesi olarak hic birşey yapamıyorum ya şu hayatta hic gozum kalmadı artık. Tek rahatladığım an bir gun olup cektiğim mutsuzluktan acıdan kurtulabilecek olmam.