Merhaba kızlar, neredeyse ağlamaklı yazıyorum bu konuyu. Gorduğunuz gibi hamileyim, ilk bebeğimiz ve gercekten cok isteyerek hamile kaldım. Eşim de gercekten cok istiyordu. Ama eşimin benim kadar heyecanlı olmadığına eminim. Eşimle aramızda hicbir sıkıntı yok, gercekten guzel bir ciftiz, birbirimize cok bağlıyız ama benimle aynı duyguları paylaşmadıgina inanıyorum sanki artık.

Bircok kişi goruyorum mesela burda eşi sanki kendinden daha heyecanlı, daha istekli hareket ediyor. Saatlerce karnına elini koyup tekmesini bekliyor babalar. Benim eşim boyle değil. Bu hafta detayli ultrason var mesela, birlikte gideriz diye hayal ettim acıkcası. Ama bunu yapabilmek icin telafi amacıyla gece vs calışması gerekecek, başka turlu izin alamadi. Daha once hicbir muayenemize is saatlerinden ve pandemiden dolayı birlikte giremedik ama detayliya birlikte girebiliyoruz. Ondan hic şuphesiz birlikte gidecegimizi duşunmesini bekledim mesela. İnsan bebeğini merak etmez mi? Daha once yaptıranlar bilir ki onemli bir muayene. Cinsiyetini oğreneceğiz, sağlıklı olup olmadığını vs.. O ise bana soruyor, geleyim mi ben de yoksa kendin mi gidersin diye. Eğer gelemezsem de videolari, fotoğrafları olacak verecekler sana zaten diyor. Yani sanki 10. bebeğimiz. Sesimin değiştiğini anlayınca tamam gece calışırım dedi ama is isten gecti acıkcası, uzuldum.

Bir anne olarak daha yoğun hissetmem evet normal ama boyle de olmamalı gibi sanki.
Beni anlayan var mı?