İyi gunler herkese.Uzun olacak o yuzden şimdiden kusura bakmayın,ic dokme yazısı bu.
Bu konuyu şu an acmayı duşunmuyordum ama artık cıkmaza girdiğimi hissediyorum.
Başlıktan da anlaşılacağı gibi yaşadığım şehirde hic mutlu değilim.Şehir ismi vermek istemiyorum ama gercekten burada bunalıyorum.Nefes bile alamamaya başladım artık.Goruşleri,hayata bakış acıları benimkinden tamamen farklı insanlarla yaşıyorum.Arkadaş cevresi,ilişkiler,muhatap olduğum insanların hepsi benim cok zıttım.Karakter olarak demiyorum cunku karakter olarak zaten diğer insanlara pek benzemem,o yuzden bu konuda şikayetci de olamam.
Duşunce yapısı olarak herkes benim cok cok zıttım.İnternet ortamından,başka şehirlerden başka ulkelerden arkadaş edinmeye başladım artık.
Eminim bu konuyu belki de haklı olarak farklı yorumlayan olacaktır o yuzden baştan soyluyorum,bu birilerini kucumseme,ben cok coolum cok zekiyim ondan bunlar yeaaa gibi bir trip değil.Konu birilerinin daha iyi ya da daha kotu olması değil.Konu aşırı farklılık.
Bana cok normal gelen bir şey onlara anormal gelir,bana cok anormal gelen bir şey onlara cok sıradan gelir.Hep boyle.
Anlaşabildiğim insanlar da yok değil tabii ama sık muhatap olduğum neredeyse herkesten bir şey anlamıyorum,onlar da benden anlamıyorlardır.
Mental sağlığım ozellikle son yıllarda bu konu yuzunden cok etkilendi.Bazen durduk yere gun boyu surekli ağlıyorum.Kendi kendime bir şeylere kızıyorum.Ortada bir şey yokken mutsuz oluyorum.Sonra da geciyor umut dolu oluyorum.Ama artık olumsuz duygular iyice sıklaşmaya başladı.Aşık olmuyorum(bana gore erkek de pek yok zaten),surekli sağlıksız ilişkilere bulaşıyorum.Sağlıksız tavırlar sergiliyorum.5 yıl once yaşanan bir olayı aklıma getirip uzuluyorum.Evden dışarı artık cok az cıkıyorum.Onda da coğunlukla istemeye istemeye,aynaya bakmaktan utanıyorum kendime de hic bakmıyorum.Oz bakımımı bile zar zor yapıyorum.Kusma fobimi anksiyetemi zaten biliyorsunuz ama onun bu konuyla bir alakası yok.
Tabii ki bu kadar problemin tek sorumlusu mutsuz olduğum bir yerde yaşamak değil,benim gibi olup da hayatından zevk alabilen insanlar da var.Sorunun bende olduğunu da biliyorum.
Benim anlatmak istediğim şey mutsuz olduğum bir yerin beni bu kadar kotu etkilemesi ve başa cıkamıyor oluşum.
Cok daha buyuk sıkıntıları olan insanlar var,bunlar biraz şımarıklık gibi gelebilir normaldir.Ben de daha buyuk sorunlar yaşadım.Her şeyin anlamını yitirdiği zamanlarım da oldu.Genel olarak rahat buyusem de gercek sıkıntının ne olduğunu da biliyorum.
Ama boyle yaşamak da kolay değil,o yuzden kimseden bu sorunumu kucumsememesini rica ediyorum.Umarım kendimi anlatabilmişimdir.
Benimki gibi bir hayat veya surec yaşayan var mı merak ediyorum.Ben yakında bu şehirden gideceğim,ama aklımda hep “Ya bir aksilik olursa” duşuncesi var.Cunku geri donme ihtimalimiz de var.
Sadece internetle nefes alabiliyorum artık,bir de doktorun verdiği butun gun uyutan antidepresanla.Bazen panik atağı bile ozluyorum bu derin hisler yuzunden.Beni bu duşuncelerden ve gerceklerden biraz olsun uzaklaştırıyor diye.
Bilmiyorum hayat goruşu ve bakış acısı farklılığı gercekten bu kadar zorlayıcı mı yoksa ben mi cok abartıyorum ? Abarttığım bariz belli ama bu kadar etkileneceğimi hic duşunmemiştim.İşin garibi doğduğumdan beri de aynı şehirde yaşıyorum.Ona rağmen boyle hissediyorum.
Bitti bu kadardı.Okuduysanız teşekkurler,okumadıysanız da bu siteyi kuran kişiye teşekkurler.İc dokecek bir yerimizin olması guzel bir şey.