Sosyal cevremde cok sevilen cok değer goren biriyim. Sevilmeseydim durumum nasıl olurdu kestiremiyorum ama normal olup olmadığımı anlamak icin size kendimden bahsetmek istiyorum.

Yakın cevrem bazen benim cok bunaltıcı olduğumu soyluyor. Son 1 senede bu yonum azaldı ama hala var bu durumlarım.

1. . Bu zamana kadar 7 farklı yerde calıştım. . Norm fazlalığı, , tayin vb. Sebeplerden. Her başladığım ve ayrıldığım okulda inanılmaz mutluydum. Ovgu aldığım zaman cok mutlu oluyorum ve bu butun gunumun guzel ve keyifli gecmesine sebep oluyor. Bu durum benim icin ihtiyac gibi bir şey. Ancak ovgu almak icin bir şeyler yapıyor muyum abartılı davranislarim oluyor mu bilmiyorum. Hep mutlu ve pozitif biri olarak hatirlandim. 8 sene once calıştığım kurumdan bile arkadaşlarımla hala goruşuyorum.

2. Ilişkilerimin bitme sebebi hep hayal kırıklığına uğramam. Cok değer vererek başlıyorum ilişkiye ama karşımdaki kişi istismar edince resmen yıkık biri gibi dolanıp gunlerce gozyaşı dokuyorum. Ornek vermem gerekirse, benim arabamla okula birlikte gittiğimiz bir arkadaşım her sabah evinin onunde beni 6 dakika beklettiği icin gergin bir şekilde tepkimi gosterdim ve mesafe koydum. Ama anlamadı bile beni. Sonra bir daha onu almaya gitmedim evinin onune. Sorunları cozmek icin uslubum cok heyecanlı ve hadsiz oluyor. Mantıklı ve olgun davranamıyorum. Hakli bile olsam rahatsizim demek yerine trip atarak anlamasını istiyorum. Bu yonumu cozemedim.

3. Sevgililerimle ilişkilerimin bitme sebepleri hakettigim değeri alamamak. Cok mu abartıyorum bilmiyorum ama sıcak ve damağıma yapışan taze baklava getir gelirken dediğim erkek arkadaşım bunu unuttuğu icin bana değer vermediğini duşunup, surekli bunu test etmek icin şansımı zorlamaya başladım. Zaten 3 ilişkim oldu birinde terkedildim birinde aldatildim sonuncuyu da ben terk ettim bencil olduğunu duşunduğum icin. Hayatıma alacağım kisinin bana cok emek vermesi gibi beklentilerim var. Bazen cidden b.kunu cıkarıyorum. Uyuyamazsam o da uyuyamasın falan istemek gibi.

4. Ailemle de sorunlar cok yaşadım. Ama bu konularda da her zaman ki gibi cok haklıydım. Son 10 senedir onlardan uzak şehirlerde yaşıyorum. Ve ben her memlekete gittiğimde bir araya gelelim birlikte vakit gecirelim istiyorum ama onlar hep yorgun oluyorlar. Cok trip attim zamanında ama artık tek tek goruşuyorum onlarla. Istiyorum ki ben geldim diye havai fişek patlasalar da mutlu olsam falan. Abartıyorum tabii ki. Abartmayi da cok seviyorum Her konuda.

5. Arkadaşlarımla sorun yaşarsam, en ufak sorunda kendimi cok değersiz hissedip iletişimi kesmek istiyorum. Bazen kırıcı konuşuyorum, sonra geriye donup haklı olduğum konularda bile kalp kırdığım icin ozur dilemek zorunda kalıyorum.

6. Yalniz yasayan bir kadınım. Ve evde cok canım sıkılıyor. Yaptığım değişik yemekleri, ekmek yaparsam mesela kabarmasını, kendime guzel bir sofra kurarsam onun fotosunu, ya da yeni bir kıyafet alırsam eşya alırsam onu mutlaka birileriyle paylaşmak istiyorum. Bazen kitap okurken resmimi cekip tek tek arkadaşlarıma kuzenlerime gonderiyorum. Napiyorsunuz yazıyorum.

7. Insanlara hemen ısınıp hemen bağ kuruyorum. Tehlike algılayacak antenlerim bozuk galiba. Sorulan her soruya cevap verme gibi bir ozrum var. Konuşmak istemedigim zaman geciştiremiyorum kimseyi. Parkta mesela otururken yaşlı bir teyze bana evli misin dese, bir kac zorlasa aldatildim diye anlatırım yani. Boyle olmak istemiyorum gercekten.

8. Ben sosyallikten cok beslenen biriyim. Genelde hayran olduğum ozellikler soğuk mesafeli herkesle bağ kurmayan ketum insanlar. O tiplere hayranlık duyuyorum onlar gibi olmak istiyorum.

Sizce ben cok mu anormalim? Eve kedi almayı duşunuyorum. Yalnizliģimla mutlu olmaya calışıyorum. Biraz kendimi yalnız hissetsem hemen telefona sarılıp benimle uzun uzun konuşacak zamanı olan arkadaşlarımı arıyorum.

9. Aşırı samimiyetten de hoşlanmıyorum ayrıca. Samimî davranıyorum sonra sınırlarımı cizmekte zorlaniyorum.


Benim gibi olan var mi ? Histriyonik kişilik olduğumu soyledi psikoloğum.

Dipnot= zayıf noktalarımı paylaştım diye linc etmek isteyenler olabilir ama onemli olan işte kendi karanlık yanlarımızla yuzleşebilmek ve itiraf edebilmektir diye duşunuyorum. O yuzden once aynada kendinize bakın.