daha gencim. cevremde guzel aşk yaşayan el ustunde tutulan cok arkadaşım var her birisi icin de cok mutluyum. ama ben de artık boyle bir kadın olmak istiyorum. diğer insanların yaşadıklarına kıyasla bu dert bile olamaz farkındayım ama şu an mutsuzum ve icimi dokmek istedim sadece..
hic bana bugune kadar bi erkek aşık olmadı. başkasının sevgisine ihtiyacım var mı diye sorguluyorum ve her seferinde hayır cevabını veriyorum. ama artık değersizmişim muamelesi gormekten yoruldum
ben hassas bi kızım. sosyal ilişkilerim kuvvetli. insanlar kalbimin cok temiz olduğundan bahseder. kendime bakıyorum sporumu da yapıyorum. trip naz kapris benim karakterimde olmayan şeyler. ama hala nerede eksiğim var cozemiyorum..
goruştuğum kişiler oluyor ama hem sayısı normale gore az hem de devamı gelmiyor.

en son konuştuğum cocukla başta cok iyiydik. birlikte cok keyifli vakit geciriyorduk. fakat daha 1 ay bile dolmadan flort aşamasında bana ufak tefek dokunmaya calışmasını bazı imalarını ben erken buldum ve nezaketle kendisine hoşlanmadığımı belirttim sınırımı cizdim. anında değersizleştirildim. bir anda ilgi alaka kesildi. tabi ki peşinden koşmadım gururuma yakıştırmam. fakat bu durum canımı cok yaktı karşımdakinden bağımsız bir şekilde. kaldı ki tertemiz kalbin var gibi lafları bana soyleyen de kendisiydi. iyi niyetimi kendi cıkarı icin kullanmaya calışmış olmasını sindiremiyorum.
sadece cinsel bi obje olarak değer gorduğumu hissettim. guzel muhabbetimizin anlaşabilen iki kişi olmamızın karakterimin hobilerimin hicbir onemi yokmuş bu hissettirildi bana. artık kimse beni sevmeyecekmiş gibi duşunmek hem canımı yakıyor hem de beni yoruyor. ben insanlar beni sevsin diye bu yapıya sahip değilim tam tersi karakterim boyle. ama artık sorun bende mi diye sorgulamak psikolojimi cok bozdu
sanırım bu hissi nasıl aşabilirim yollarını arıyorum.
memnun kaldığınız psikolog onerilerine acığım