arkadaşlar nolursunuz bana fikir verin bu benim icin cok onemli...
2010 yılında 19 yaşımdayken kacarak evlendim11 yıllık evliyiz cocuğumuz yok daha doğrusu cocuk yapmak icin bi cabamızda yok..o kadar merhametliydi ki beni uzse oturur kendi ağlardı yıllar yıllar gecti iyi kotu bu zamana geldik ama son 1-2 yıldır aynı evde 2 yabancı gibiyiz ayrı yatmalarımız başladı birbirimizden uzaklaştık mutlu değiliz 2mizde.. he evine cok iyi bakıyor ona lafım yok ama ilgi 0...tek istediğim aynı yatakta sarılıp uyumak ama eşime sarılmak bile istemiyorum soğudum istmiyorum onu resme..cinsellik deseniz son 2 yılda toplasanız 4 -5 keere olmuştur o da olması gerekiyor die duşunduğumuz icin..oturup sorunlarımızı bile konuşamıyoruz...bende bu akşam yemekte konuşalım dedim bencede dedi..ben uzun zamandır yaşadığım bu şehirden gitmek istiyorum onun ailesi ve akrabalarından uzaklaşmak icin cunku bize cok fazla kotuluk ettiler..ya burdan gidelim ya boşanalım mutlu değilim dedim o da aynı şekilde bnde ama birbirimizden bekliyormuşuz bu durumu dedi burdan gidemem seni boşuna kandırmayayım en iyisi boşanmak dedi..sonrasında evlilik terapistine mi gitsek die duşunduk gitsekte faydası olucakmı ki yoksa bu sureci dahada mı uzatacak..tek istediğim saygı cercevesinde boşanıp kendi hayatlarımıza bakmak ciddi anlamda mutlu olmak istiyorum sevilmeyi hissetmek istiyorum beni sırf eve bişey lazımmı die arayan bi kocam olsun istemiyorum..sosyal hayat deseniz o da yok zordan evli gibiyiz..sizlere diyeceğim şu boşandıktan sonra pişman olan var mı ? bu boşanma psikolojisini boşandıktan ne kadar sonra atabiliyor insan uzerinden? ve bu surec boşanma sureci zorlu mu?