Cok linc yiyeceğimi bile bile bu konuyu acıyorum. Uzun yıllardır birlikteyiz sevgilimle. Ve uzun yıllardır benim kıskanclık krizlerim bitmiyor. Oncelikle şunu belirteyim, 26 yaşındayım. fiziken kendimi beğenmiyorum. Gercekten guzel bir kız değilim. Kilolu değilim, ortalama bir kilodayım. Ama zayıflık guzellik veya fizik değildir. Yapısal olarak dumduzum, bir ara sporla kafayı yemiştim, istediğim gibi bir değişiklik olmadı. Sevgilimin de dolgun kalca ve goğuslerden hoşlandığını anlayabiliyorum, biliyorum. Bende her ikisi de yok. Cat diye soylemedi tabi ki ama anlıyorum. Benim o kıvrımlarım yok.. 56 kilo olmama rağmen yok..

Kafamda oyle bağdaştırmışım ki ne zaman dışarıda beraber yurusek onumuzde bu tip kadınlar yuruse yerin dibine giriyorum. Onun hoşlanarak baktığını duşunuyorum. O gun bana zehir oluyor. Yada diyelim bir yere girdik calışan cok guzel bir kız. Ezik buzuk kalıyorum hemen masada. Ben olmadığımda da dışarı cıktığında cok tedirgin oluyorum aklım hep onda oluyor. Ezik gibi hissediyorum. Telefonu bozuldu birkac ay once. Tuşlu telefona gecti bir sureliğine. Sosyal medyayı kullanamıyor ya bir rahatım sormayın. Kızları goremez bakamaz diye, yeni telefon alma diyorum ustelik ertelemesini sağlıyorum. Oysa ki icinde olan her turlu her haltı yer biliyorum. Başka kadınları beğenip bakacak olması bile beni uzuyor. Arkadaşlarıyla ne zaman buluşsa tartışıyoruz. Sahilde yuruyuş yapmaya gidiyorlar bazen, aklıma neler geliyor tahmin edebiliyorsunuzdur. Bazen alttan alıyor bazen inanılmaz kızıyor. Boyle giderse evlenemeyeceğimizi, evlenirsek ikimize de yazık olacağını, ama değişebileceğimi umduğunu ve beklediğini soyluyor. Arkadaşları da bu durumun farkında.

Bazen cok sinirlendiğimde sertce ittiriyorum. Hem psikolojik hem fiziksel şiddet uygulamış oluyorum aslında. Psikolojik şiddet belki de fizikselden cok daha yıkıcı biliyorum. Ne başka bir kızla konuşmasını yakaladım gordum ne de başka bir falsosunu. Annem cok kıskanc bir kadındı, sanki onun kopyala yapıştır versiyonuyum. Aynı hareketler,tavırlar. Bilemiyorum, cok uzgunum. İcimden başkası cıkıyor sanki, mantığım devreden cıkıyor tamamen. Oz guven eksikliği insana bunları yaptırır mı?

Bir psikiyatrist buldum, bu hafta icine randevu aldım. Birkac kez daha almıştım ama iptal etmiştim anlatmaya bile utanıyorum cunku.
Fakat ilk once sizlere de sormak istedim. Bunları yaşayıp atlatan oldu mu? Sebepleri sizce neler olabilir, bana neler iyi gelebilir? Biliyorum herkes cok kızacak ama objektif yorumlara da cok ihtiyacım var. Kitap, video,makale tavsiyeleri bile bana yarar sağlayabilir belki. Teşekkur ederim.