selam herkese.Eşimde 2 haftadır başlayan bir sendrom soz konusu kıskanclık mı desem,canı sıkkın bize mi sarıyor desem bilemedim.ben işe servisle gidip geliyorum akşamları da caddeden yuruyorum iti kopuğu cok cunku istanbulun iş yerinden bir arkadaşımla birlikte iniyoruz o benden 3 sokak falan ileride oturuyor,daha oncede soylemiştim eşime birşey saklamam cunku ,anladığım kadarıyla beni dinlememiş dun beni aradı servisten indiğin yerden alırım diye tamam dedim arkadaş da indi senide bırakırız dedim,neyse geldi arabada tokalaştılar falan evin onune geldik ben cocuğu alıp yukarı cıktım oda aracı park edip geldi,senin bu yol arkadaşından hic haberim yok dedi,buyur burdan yak, nasıl yok ?soyledim ya dedim,arkadaşımın eşine kadar da anlattım hamile falan diye,ben hatırlamıyorum başka yerde in diyor Allah Allah 6 yıldır aynı yerde iniyorum sen karşıdan yuru ben burdan mı yuruyum deyim dedim,servisten 1 durak once de insem eve mesafe aynı yurume olarak , orada da başka bir arkadaş iniyor yine biriyle inmek zorundayım yani ,bir şey bul bahane yap diyor ,hergun ne buluyum alacağım birşey varsa da zaten cadden,n ustunde dukkanlar,6 yıldır aynı saatte eve girerim ama yılmadan aynı yerde nerdesin diye arar, bu bir ornek tabi,mesela telefonumu karıştırmaya başladı ,karıştırsa da hep ortada o ayrı ,birde eşimle bir misafirliğe gittiğimizde falan sen yaşlanmaya başladın falan diyorlar sacları dokuldu ,banada sende hic değişmiyorsun diyorlar ben anlıyorum cok kızıyor ,eve geliyoruz surat asılıyor kızıyor.ayy bir an once gecer inşallah bu krizleri zira bazen cekilmiyor.sizinkilerde de donemsel krizler oluyormu?