Merhaba arkadaslar,

Ben bu sene evlendim ve esim kendi istedigi olmayinca cabuk parlayan bir insan, ben ise tam tersi olabildigince sakin ve sabirli bir insanim.

Ama en kucuk seylerde bile kavga eder olduk. Isi cok yogun, surekli sehirler arasi yol katetmek durumunda.

Ben olabildigince onun yuklerini hafifletmeye calisiyorum. Elimde ama sanirim ona gore hicbirsey gelmiyor. Gecmisim depresyona yatkinligim var ve cok cabuk yoruluyorum. Esim tam tersi asiri hiperaktif ve yeeinde duramayan biri.

Ben sosyal fobi gecmisim de var ve kendisi bunu biliyor. Surekli bu yuzden kavga cikiyor.

Hemen hemen her hafta annesine gidiyoruz, ben birsey diyemeyim.diye annenlere gidelim mi diyor. Ben hic annemlere gidelim demem.

Kendisi insan iliskilerinin cok onemli oldufunu savunuyor bende biliyorum ama surekli insan icinde olmak beni sikiyor. Ozellikle bos muhabbet oldu mj. Sessiz sakin dinleyen bir insanim. Aama esim ailesinin yaninda boyle olmami ilgisizlik kayitsizlik olarak algiliyor. Derdimi anlatmaya calistigimda surekli kavga cikiyor. Ailemi neden aramiyoraun diyor. Ne konusacagimi bilmiyorum ki aradim mi bazen geri donuyorlar bazen onlarda anriyoe. Buna bile bana kiziyor esim onlarla yakin olmak icin cabalamiyoraun diyor. Ne yapacagimi bilmiyorum ki.

Ben kendi halinsa sakin bir sskilde kitap okiyan insanim. Sohbetlerden sikiliyorum. Ozellikle o arsayi aldim su evi aldim bu altini alsim bana o kadar bos geliyor ki.

Bu kisa gorusmeler bile beni yoruyor.
Annemlere gidince cok neseliymisim konuskanmisim. Onun ailesinin yaninda oyle degilmisim. Derdimi anlatmaya calisiyorum surekli tartisma cikiyor.


Kendinden yanlarina gitmiyorsun diyor. Calisan coluk coxuklu insanlar rahatsiz etmek istemiyorum ki.
Yok niye oyle dusunuyormusum.

Hic beraber vakit geciremiyoruz surekli hep birilerinin olmasini istiyor. Ben cok yoruluyorum.
Insan iliskileri onemliymis.
Ben bunu nasil ogrenecegim ne yapcagimi saairdim.