Merhabalar.
Pandemiden tam 5 ay evvel evlendim. Aşk evliliği değil de beni cok sevdiğini soyleyen , benim icin her şeyi yapacağını soyleyen bir adamla hayatımı birleştirdim. Beni seven kişi , beni uzmez dedim. Aşık değildim ama seviyordum. Ailem asla bizi denk gormedi ( eğitim , cevre bakımından). Ben maalesef bunları goz ardı ederek ve daha evvelki tecrubelerimden dolayı sadece ‘iyi insan olsun , yeter ’ mantığı ile evlendim. Bebeğim olsun cok istiyordum , cok şukur o da oldu. Pandemi başladı ve bizim işimizi direkt vurdu. Kendine ait 3 tane cafesi vardı. Cok ciddi bir geliri varken birden dibi gorduk. Eve her gun gelip ne kadar mutsuz olduğunu anlatıp durdu. Bana yansıtma dememe rağmen surekli anlattı. Ailesi asla arkasında olmayan ve onu hic istemeyen bir kişi. Maddi durumu iyiyken arayan kardeşleri bile şu an telefonu kaldırmıyor. Ben evlendiğim icin cok pişman oldum. Gercekten şu an cok bunalmış durumda ve psikolojisi de bozuldu. Bana bebek konusunda elinden geldiğinin fazlası ile yardım ediyor. Parası varken hic hesabını sormazdı, eli cok acık bir adamdı. Ama şu an tek kelime dahi konuşamıyoruz , hemen sinirleniyor ve sacma sapan cumleler kuruyor. Ailem durumun farkında ve bana destekler ama babam bırakmayı şu an icin duşunme adam kotu biri değil sadece başına boyle bir durum geldi diyor. Maddi olarakta ailem destek olmaya calışıyor ama bu eşimin ağırına gidiyor. Boşanmak istemiyorum ama dayanacak gucum de kalmadı davranışlarına. Yok saymayı duşunuyorum ama sonra insan eve gelince eşiyle konuşmak istiyor.
bu durumlar gecer mi sizce Biraz karışık anlattım kusura bakmayın…

Guncelleme; Duzenleme yapma gereği duydum cunku kafam tam yerinde değildi yazarken. Eşime bana anlatma deme sebebim tamamen sutumun kesilmesi yuzundendi. Yani sandığınız gibi dinlemekten bıktığım icin değildi.
2. Bir konu ise benim zaten sabit bir gelirim var. Az bir gelir de değil. Bunu yazmak durumunda kaldım cunku ben eşimle parası icin evlenmedim.