İnsanları eleştirmeyi sevmem ben de bir insanım sonucta fakat bazı şeyler artık midemi bulandırıyor.

Bir arkadaşım var zamanında benden cok daha yakın bir arkadaşıyla arası bozuldu şimdi bana sardı o kişiyi yerip duruyor. Ortak arkadaşlarımızla da onun yuzunden goruşemiyorum, surekli ben sucsuzum herkes kotu kafasıyla yaşıyor. Zamanında da benim arkamdan konuşup yeriyordu şimdi aramız iyi olunca da kuzu kesiliyor.
Universitedeyken ders secimi yapamamıştım ondan rica etmiştim. Benden habersiz bir dersimi cıkarmıştı bana soylemedi, sonradan soyledi. Ona kızdığımda yanlışlıkla yaptım falan dedi. Sizce yanlışlıkla yapılacak bir şey mi bu 3 sene gecti uzerinden hala ara ara aklıma gelir. Ustelik o dersi almasam donemim uzayacaktı ve bunu biliyordu.


Diğer arkadaşımla 8 senedir tanışıyoruz. Şehir değiştirdikten sonra goruşemez olduk. Sozde bana hayırsız deyip duruyordu hafif şakacı tavırla. Fakat bu kişi senede bir geldiğim (onun yaşadığı şehre)yere gelince goruşmeleri erteliyor beni davet bile etmiyor.

Bir diğeri ise uzun zaman sonra sırf instagramdan takip etmekten cıktığım icin “o yuzden kırılmıştım sonra da bir daha aramadım seni”diyip sacma bir şekilde benimle goruşmeyi kesmişti. Onun yanına gitmeyi teklif etmiştim gittiğimde de “ sen gelmesen ben aramazdım seni herhalde” dedi. Birlikte ortak iş yapacaktık anlaştık. Benden habersiz başka biriyle anlaşmış benimle hic konuşmadan bunu bana soyledi.

3 kişi de farklı. Diyorum ki insanlar birbirlerine katlanıyorlar mı yoksa bende mi bir sorun var bilmiyorum. Yazdıklarımda bir gariplik var mı sizce?

Yani saydığım kişilerin davranışları normal mi?

Kimseye kendimi tamamen acamıyorum, ya da acmak istemiyorum. Hep bir samimiyetsizlik hissediyorum.

Belki bana nefretini kusmuşsun diyeceksiniz ama gercekten ben anlam veremiyorum o yuzden doktum icimi.