Merhaba,
Yaklaşık 2 yıldır bebek istememize rağmen olmuyor. Dusuk yasiyorum ya da bebekler oluyor.
Yine bir tup bebek surecine girdik. Bunu da tum ailem biliyor. Kimseden bunu saklamadik.

Yalniz canımı sıkan bazi sorunlar oldu. Artik ailemle bu durumu paylaştığım icin pişman oldum. Kardesimin cocugu var. Bizimle bir şekilde iletişim kurmak istemiyorlar. Onceden alınganlık mi yapiyorum diye dusunuyordum. Bir yıldır gitmek istediğimizde turlu turlu bahaneler sundular ve bizle gorusmediler. Yigenimin dogum gunune cagirmadilar.
Babam beni arayıp kızım cocuğun olmuyor diye uzulme komplekse girme diyor. Acikcasi boyle seyleri dusunmuyorum bile. Sonucta ben bir insanim olur ya da olmaz bu benim secimim degil. Olaya da bakış acım bu sekilde. Neden komplekse gireceğimi dusunuyorlar da bunu soyluyorlar diye uzuluyorum.

Annem zaten ben kendimi bildim bileli kardeşime cok duskun. Ben ne yaparsan yapayim ne fedakarlıklar yaparsam yapayım bu hic bir zaman değişmedi. Evlenirken dahi hic yuk olmak istemedim aileme. Tek bir eşya bile aldirmadim. Hatta elimden ne gelirse onlar ixin yaparim.

Gecen hafta anbem beni aradığında kardeşimin 5 aylik hamile olduğunu soyledi. Cok sevindim neden soylemediniz dedim. Sen uzulme diye soylemedik dedi. Neden uzuleceğim ki dedim. Anlam veremedim.

Sonra taşları birlestirince farkettim ki zaten aylardır kardeşime gitmek istesem de gitmemem icin sebepler uretiyorlar yaklaşık da 1 bucuk yıldır gorusmuyorlar. Orta da hic bir sebep de yok. Zaten gorusme olursa biz gidiyoruz evimize toplasam 3 defa ancak gelmişlerdir 3 yılda. O da bizlerin cagirmasiyla olmuştur. Genelde biz arayip surekli gitmek isteriz. Ama bir yıldır her aradığımda bir sebep sunulunca artik ben de geleyim diyemiyorum.

Cok uzuldum. Kac gundur uyuyamıyorum. Kendimi dışlanmış onemsiz biri gibi hissediyorum. En cok zoruma giden de sanki ben yigenlerime nazar degdircem vebali biriymişim gibi bana davranılması.

Sizce ne yapmiyim?