Kızlar ben evlenip yurt dışına gelin geldim. 22 ağustosta tam 3 sene dolacak. Eşim gece calışıyor. Her zaman bu şekilde. Vardiyalı falan değil yani. Gunduz ben uyuyorken geliyor. Saat 6 gibi. Yatıyor. Sonra o uyuyorken ben kalkıyorum. İşlerimi falan hallediyorum. Onu uyandırıyorum. Hazırlanıp cıkıyor. Hafta ici coğu kez birbirimizi gormuyoruz resmen. Bi ara akşam erken yatıp sabah onun gelme saatine kalkmaya başlamıştım. Sonra duzeniz kaydı tekrar. Bi tek hafta sonları goruyorum yani. Onda da ilişkimiz o kadar değişti ki. Sanki bambaşka biriyle evliyim. Bana ilgisi o kadar azaldı ki. Nereden baksanız 7-8 sene bekledi beni. 10 bile diyebiliriz. 4 sene farklı ulkelerde nişanlı kaldık. Toplam sure zarfında hep hemen evlenmek istedi. Oncesinde hep sevgili olmak istedi. Ben kac kere reddettim. Ayrıldım. Yine de peşimi bırakmadı. Ama şu an…. Sanki o kadar sene peşimden koşan o değilmiş gibi. Dışarı cıkıyoruz elimi tutmuyor hic. Ben dersem tutuyor. Evde ben onu opuyorum surekli. Guzel şeyler soyluyorum. Sarılıyorum. O ise sadece yatak işi olunca geliyor yanıma. Bazen cok kotu olunca ağlıyorum. O zaman da yanıma gelip sarılıyor. Ozur diliyor falan.
Kimsem yok burada. Bi tek eşimin ailesi. Onlarla da arada bir araya geliriz ama onları hic benimseyemedim. Akrabam olmalarına rağmen. Coğu zaman kendimi cok yalnız hissediyorum. Bir gun yine kendimi aşırı yalnız hissettiğim bir gun Allah ’a yalvardım bana arkadaş yoldaş olacak bi evlat nasip et diye. Ustune hemen hamile kaldım. O kadar mutlu olmuştuk Ki. 10 gun surdu mutluluğum. Hemen bırakıp gitti beni. Şimdi evde yalnız kalıp kimseyle konuşamadığım zaman bebeğime binbir hevesle aldığım kıyafetlerine sarılıp ağlıyorum.
bu durumlar beni o kadar hassas biri yaptı ki. Her şeye ağlar oldum. Surekli olum aklıma gelmeye başladı. Bugun neden bilmiyorum birden aklıma vasiyetimi yazmak geldi. Cok korktum ama kendimi bunu yapmaktan da alıkoyamadım. Surekli olum var aklımda. Surekli. İki gundur de uyuyamıyorum ya uyurken olursem diye. Araba surmek istemiyorum. Ya bsey olursa diye.
hasret cok zor bseymiş. Yalnızlık cok zor bseymiş. Evde dort duvar arasında kafayı yiyeceğim artık. Bir yerden sonra her şeyi de icime atmaya başladım. Bilmiyorum bunları neden yazıyorum ama biraz daha konuşmazsam daha da kotu olacağım gibi hissediyorum ……