Merhaba hanımlar. Biraz uzun olacağı icin hemen yazıyorum. Biz beş kardeşiz. Babam beşimize de biz kucukken ya da gencken hep kotu davrandı, yılda sadece 3 ay calışırdı. Hep ele muhtac olduk. Okula hep ac gidip gelirdik, surekli evde kavga olurdu, her şeye bağırır cağırırdı, bir yere gitme ya da arkadaşla gezme hakkımız yoktu, elin eskileriyle buyuduk. Babam bize cocuğu gibi bakmazdı. Afedersiniz ama şoyle derdi:” Bir kadınla birlikte olursun, olur sana cocuk.” Annemi hep doverdi. Hatta bir kere kafasına keserle vurdu. Annemin ya da bizim (ablamın ve benim) dışarı cıkma hakkımız yoktu. Abimler okul cıkışı simit satardı. Liseyi bitirip ozelde işe girdiler. Kucuk abim babamın eksik kalan sigortasını yatırdı. Emekli oldu babam. Yani zaman oyle boyle gecti. Şimdi babam bize karşı iyi ama icimde hep bize ve anneme yaşattığı travmalar var. Ona iyilik yapmak, konuşmak, hal hatır sormak icimden gelmiyor. Yaşlı olduğu icin acaba gunaha mı giriyorum diyorum. Sizin de fikirlerinizi almak istedim. ( Eskiler aklıma geldiği icin kendimi tam ifade edememiş olabilirim. Kusura bakmayın.)