24 yaşındayım karşı cins tarafından hic sevilmedim. 0 0 0
Flort bile olmadı, hoşlanan bile olmadı
Zamanı gelince olur nasılsa diye kafaya takmıyordum ama universitenin sonlarına doğru hala hicbir halt olmayınca ben de bir aydınlanma oldu. Kendimi cok cirkin asla sevilmeyecek ve sevilmeye layık gormuyorum. İcimde kocaman bir boşluk var ve yalnız kaldığımda ağlamaya başlıyorum acı cekiyorum resmen
Onceden arkadaşlarımın aşk hayatını uzun uzun dinler cok biliyormuş gibi dinlerdim artık dinlemekte istemiyorum... Dinlerken sinir oluyorum. Sıra bana gelince anlatacak hicbir halim olmuyor. Bi slow şarkı actığımda dusunecek kimse bile yok.

Umut etsem beklesem biri cıkar karşıma desem cıkmıyor cıkmadıkca oturup ağlıyorum. Tamamen vazgecsem kimsenin sevmeyecegini kabul etsem yine pıt pıt dokuluyor.

Napıyım? 24 yaşına kadar bir kişi bile hoslanmadiysa bundan sonra da kimse cıkmaz heralde nasıl kabul edebilirim bu durumu?