Somurulmeden calışmak, normal kapasitede calışarak bir yerlere gelmek imkansız mı. 3 yıl olacak mezun olalı duzgun bir iş bulamıyorum. Ne kamuda ne ozelde. Ustelik hem ben hem eşim bulamıyoruz. Neye elimizi attıysak kuruyor resmen. 2 ay şarkuteride calıştım dayanamadım hasta oldum resmen ayrıldım, şimdi de cağrı merkezine girdim daha 4. gunum. Yaşama sevincimi elimden aldılar resmen. 4 gundur surekli mesai 5 dakika dinlenme yok 10 dakikada yemeğini yiyip işinin başında olman lazım. Akşama parmağımı kaldıracak halim kalmıyor. Başka işler bak demeyin arkadaşlar cunku yok..... Kendinizi geliştirin hele hic demeyin eşek gibi calışırken nasıl kendimi geliştirebilirim ki. Halim mi kalıyor. Ustelik para da yoksa. Eşime ciddi bir mobing uygulanıyor istifa etsin diye. Gene de istifa edemiyor işe gidiyor cunku başka iş yok. Zaten aldığı para da cok bir şey değil. Ben şimdi bu adama nasıl diyeyim işten ayrılmak istiyorum yıldım diye. Daha iki gunde. Desem zaten anında cık der ama eşim de insan ona da kıyamıyorum. Elinden gelenin fazlasını yapmak icin surekli didiniyor cırpınıyor. Kac aydır mobing altında calışıyor. Yarın işten cık demeyeceklerinin garantisi de yok. Tum yuku eşime nasıl yukleyeyim. Ama yapamıyorum artık. Ağlamaya dahi zamanım ve yerim yok. Ne zaman rahat bir hayata kavuşacağız. Sağlığımız icin şukurler olsun elbette isyan etmiyorum ama 27 yaşımda kendimi 50 yaşında gibi hissediyorum. Cok yorgunum anlatamam. Karışık yazmış olabilirim belki kafam cok dolu sadece anlatmak istedim. Ben matematik oğretmeniyim eşim makine muhendisi ikimizinde ataması az. B grubundan da 90 ustu alamıyoruz