Merhaba arkadaşlar,
Son zamanlarda beni uzen en buyuk durum ailemdeki sağlık sorunu, sanıyorum ki bu yuzden ansızın her yerde ağlamaya başlıyorum.
Sulu gozlu biri oldum cıktım, gulerken birden ağlayabiliyorum ve bu durum sosyal hayatta cidden bana sıkıntı vermeye başladı... Psikoloğa mı gitmem gerekiyor bilmiyorum. Birden en keyifli anların tadını kacırıyorum.
Sonra cevremdekiler beni teselli etmeye başlıyorlar ve kesinlikle istemiyorum bu şekilde ilgi odağı olmayı. Bir bahane bulup kacıyorum biraz toparlaninca geleyim diyorum. Ama bu durum bir değil iki değil.. hakikaten herkes şaşırıyor bu kadar yufka yurekli olduğunu bilmiyorduk diyorlar. Mesela yaşlı biriyle konuşuyorum birden kendimi ona sarılıp ağlarken buluyorum.
Sonra gozum dalıyor herkesle neşeli şeylerden bahsediyoruz, ben o an oradan zihinsel olarak gidiyorum aklıma hep uzucu şeyler geliyor ve gozlerimden yaşlar suzuluyor sonra durduramiyorum birden tum tadı tuzu kacıyor ortamın.
Bu konuda o kadar muzdarip oluyorum ki ne yapacağımı bilemedim buraya yazayım belki benzer şeyler yaşayan birileri vardır..
Ha bir de nedense uzgun goren eşime yoruyor eşinle mi aranız bozuk diye soruyorlar. Bu konuyu acıklamaya calışıyorum hayır benim duygu durumum boyle psikolojim pek iyi değil sanırım diyorum. İnsanlar eşime duşman oluyor...