Doluya koyuyorum almıyor, boşa koyuyorum dolmuyor.1 yıldan beri pandemi nedeniyle ailemle yaşıyorum.Uzun yıllardan beri ayrı yaşadığım İCİN ailemi yeni tanıdığımı soyleyebilirim. Bu kadar sorunumuz olduğunu bilmiyordum.
Oncelikle anne sevgisinden uzak buyuduk.Annem hep depresif ve uzgun birisiydi.Hayattaki tek kaygısı maddiyatır..Fakirlik korkusuyla biriktiren,hatta yıllardan beri sağdan soldan ufak tefek aşıran ve bu huyunu da bırakmayan birisi.Bunlara şahit olarak buyuduk ve onune gecemedik.Cocukken supermarkettekileri bedava zannedip alan,yiyen ve onaylanan cocuklardık.Hic bir zaman da yanlış olduğu soylenmedi bize.Buna benzer pek cok şey sayabilirim.Biz kendi kendimize doğruları oğrendik..Ergenlikten sonra kendimiz doğruyu bulduk.Ben okudum ,oğretmen oldum.Kızkardeşim de iyi kotu calışıyor ama benim kadar durumu iyi değil.
Cocuklukta yaşadığım annemin sessiz kaldığı daha pek cok travmalarımız var.Otobuste sapık muavine de emanet edildik,cok afedersiniz bizimle emsal yaşta dayımızın tacizine de uğradık.İşin acısı DAYI olayını annem yıllar sonra oğrense de ustunu orttu ve hic bir şey olmamış gibi yolumuza devam ettik.Ben mecburi sebeplerden dolayı anne tarafımda kaldım ve dayımın sapıkca davranışlarına uyurken maruz kaldım.Kucğk olduğum İCİN olayı idrak edemedim.Kaldığım odanın kapısını kilitlenmekten başka bir şey yapamadım..İşin diğer tarafı ailemin aldığı para eder ne varsa para da dahil olmak uzere benim yaşlarımda olan DAYIM tarafından calınırdı.Mecburun diye sustum,sustukca kendimi sucladım..Universite hazırlık doneminde sadece anneme acılan ben ,annem tarafından dayımın yaptıklarını meşru bir kılıfa sokmsk zorunda kaldım.O zamanlar annemi haklı buldum.Sarhoştu,ergendi vs..
Annemin bu sebeplerden dolayı acılar cektiğine adım gibi eminim..Ama kabul edemeyecek kadar gucsuz ve hasta..
Şu an 30 yaşında olan ben iki sene once zar zor psikoloğuma acıldım..uzun terapi sureclerinden gectim..İyileştim..
Kız kardeşim annemden nefret ediyor ve hep ailemle yaşadı..Mecburdu..
Zaman zaman bu travmaları hafiflediği zamanlarda aldığı kararların sıkıntısını yaşıyor ve bana da yaşatıyor..
Babamla ortak araba aldılar yıllar once.Beni de dahil etmek istediler ama kabul etmedim..Şimdi o arabadan payını alıp hayatını kurmak istiyor.Babam nasıl versin?O zamanki 15000 TL şimdi olmuş 60000..Ayrı eve cıkacağız kiracı cıkmam da cıkmam diyor ,kira da vermiyor..Hukuk benden yana..Sonuna kadar hakkımı kullancam diyor..Ben kacıp gitmek istiyorum ama bu curcuna da bırakmak istemiyorum onları..
Annem normal değil,babam da kalp ve şeker var..Kız kardeşimin ofke kontrolu yok.
Arkadaşlarımla tatile gittim diye demediğini bırakmadılar..Benim sayemde tatil yapmışlar,inşallah kıymetimi bilirlermiş falan filan..Bu arada ben arabayla kacarak gittim.Evdekiler karşı cıkıyor cunku..Olseymişim bana kırgın kalacaklarmış falan filan...
Kardeşim saatlerden beri anneme olan kinini bana kusuyor annem de kardeşime olan kinini bana..Verin parasını hayatını kursun diyorum, o da yok..O yolun yolcusu mu olacak diyorlar?Arada kaldım..
Annem ya da koz kardeşim Ya kendilerine Ya da birbirlerine bir şey yapacaklar diye korkuyorum bazen..Ben cekip gitsem babam ve erkek kardeşim var.Onu gectim butun sorunların sebebi bana mal olur.Tayin istediğime bin pişmanım..Kardeşimin parasını ben vereyim desem benim de kredi borcum var..
Cıkmaza girdim,ne yapacağımı bilmiyorum.