İlk defa bdv konu acıyorum bundan once hep cocuk isteme bolumlerine acardım 4 yıllık evliyim ikimizde oğretmeniz universitede sevgili olduk okul bitince aileleri tanistirdigimizda annem hic istemedi cunku annesi gercekten cok farklı bı karakter bunu sadece ben değil tum akrabalarım soyler ama ben yine de eşimi sevdiğim icin kulak ardı ettim babam vefat etmisti biz kucukken sonra eşim askere gitti o zaman problemlerimiz başladı ilk defa ama ben asker diye gormemezlikten geldim gelince de evlenmek istedi annem istememesine rağmen yine de bana bıraktı bende farkındaydım annesinin zor biri olduğunu ama yine de eşime cok guvendim ve sevdim aslında ne kadar yanlışmis nişanlılık donemimiz de sıkıntılı gecti annesi gereksiz yere bana ve aileme duşman gibi davrandı bizim ceyiz goturup duzdugumuz eve benden habersiz akrabalarını goturup herşeyin yerini değiştirdi falan ben cok sinir olmuştum ama yuzuk atmak aklıma gelmedi bile şimdi cok pişmanım duğun salonundan annemler giderken gule gule bile dememiş ben bunları sonradan oğrendim ustelik ben eşimi bırakıp onun ailesinin olduğu ilde yaşamaya başladım ama evlendikten sonra eşim her hafta anneannesigile gitmeye alıştığı icin bana teyzemlere dayimlara anneanme gitmiyoruz diye kavgalar cıkardı ilk bir yıl cok zordu ama aşktan onları bile gormedim ustelik eşim tek cocuk ailesi ona cocuk gibi davranıyor 30 yaşındaki adama babası da hayatı boyunca calışmamış oda biraz değişik aşırı takıntılı bir insan tum bunlar beni cok yoruyor ve ben hep utandım bunlardan duğunumde akrabalarimdan utandım herkes sen sabirlisin olsun tarzında konuştu duğun gunu bana bir yılımızı doldurdugumuzda kucuk bı kavga etmiştik ama gercekten kucuktu ben yalnız kalmak istedim evden git dedim gitmek istemedi ozur dilerim aşkım falan diyerek evden giden adam akşamına beni aradı ben boşanmak istiyorum diye ve tum akrabalarına da yaymislar bunu annemi aramış annesi benim oğlum kızından boşanacak hic mutlu değil demiş annemde altta kalmamış benim kızım calışan birisi senin oğluna muhtac değil demiş ve anlatacak o kadar şey var ki kizlar bunlar ozet bile değil ve ben bu dort yılda cok dolduğumu duşunuyorum 2 yıldır da bebek olmadı tup bile denedik olmadı belki bunda bı hayır vardır boşanmam icin diyorum eşim aslında cok iyi bir insan ailesi dışında da bı problemimiz yok ama benim annem memlekette tek yaşarken aşırı ailesine duşkun sırf tek cocuğum diye hayatında universite de dahil hatta atandığı ilk yerde hep aynı şehir başka şehire cıkmam cıkarsam adam değilim diyor bende annemin yalnız olmasına cok uzuluyorum asıl benim onu duşunmem gerekirdi diye aslında boşanmak istiyorum ama hem toplum baskısından hemde yeni bı duzen kurmaktan korkuyorum tek başına sevgi yetmiyormuş annem ne kadar haklıymış zaten sevgimde ilk gunlerdeki gibi değil hatta sadece alışkanlık bence