Merhabalar bir ilişkinin icinde gibiyim aslında değilim. Onceleri sempatik, hoş sohbetli geliyordu bir flort eder gibi olduk. Bu surecte duygusallığı, surekli aynı sorular aynı cevaplarla devam ederek bunaltması, cocukca zevkleri sıkmaya başladı, ki duygusallığı en cok seven insanlardan biriyim hatta karşı cinste duygusallık beklentilerim arasındaydı ama beni bile baydırdı duşunun artık. İlişkinin icinde gibiyim ama aslında değilim den kastım kendisiyle sevgili olmadığımızı defalarca yuzune vurmam ama "normal arkadaş" ayaklarıyla her defasında yazmaya devam etmesi. Başlıktaki "erkek arkadaş" kavramı gercek bir arkadaşlıktan geliyor yani yoksa sevgili derdim.

Bir sevgili kadar yakınız birbirimize sık goruşup mesajlaşıyoruz. Mesajlaşmayı sevmem ama mesajlaştığımda da genellikle onunla konuşuyorum ama asla isteyerek değil sadece nezaketen, kırmamak icin. Zira her gun gunaydın mesajlarından, her dakika ne yapıyorsun nasıl gidiyor, kahvaltı yaptın mı sorularından, yemeği ihmal etme, kendini yorma mesajlarından gına geldi. Sevgili olmak icin bana duşunme şansı verdi ona olmayacağını defalarca ima ettim bir keresinde cok sert oldum ama acık acık kendisiyle asla sevgili olamayacağımızı yuzune vuramadım cunku bunu kaldıramayacak kadar duygusal ima ettiğimde bile neler yaptığını, nasıl evrelerden gectiğini anlatsam konu uzar da uzar. Şu aşamada ne yapsam, kırmadan nasıl anlatsam?