Merhaba. Bundan 1 sene oncesine kadar deli gibi cocuğum olsun istiyordum, hamilelgimde bir an once doğurmak onu kucağıma almak icin sabirsizlaniyordum, son haftalar her gece bir sonraki gecede evladimla uyumak icin can atiyordum, ona hevesle birşeyler aliyor dogum videolarini izlerken agliyordum. Son doktor kontrolune gittigimde bebegimde kordon dolanmasi oldugu icin hemen sezeryan doguma aldilar, esim eve esyalari almaya gitti tek başıma doguma girdim, daha once hic o kadar korkmamistim.daha sonra odaya goturduklerinde bebegim yoktu, nefes alamadigi icin yogun bakıma almışlardi. Cocuğumu gormek icin kalkip yogun bakima yurumem gerekiyordu ama ayaklarimi hissedemiyordum. 2, saat icinde narkozun ve uyusuklugun etkisi gecmeye başlayınca deli gibi canim acimasina ragmen ayaga kalktim. Esimle cocugumu gormeye gittim, o kilolu dogan cocuktan eser yoktu, her tarafinda hortumlar vardi. Doktorlara her sorusumuzda, bir sey soylemek icin erken oldugunu soyluyorlardı.
Hastanede 3, gun kaldıktan donra mecbur kalarak bebegimizi orada biraktik ve gittik. Gorumcemin evi hastanenin karisinda oldugu icin, cocuğum hep sutumu icsin diye orada kaldim. Her 2,saatte bir esim sutumu sagip goturuyordu. Her gun 2 ,kere emzirmeye gidiyordum. Cok guzel gekiyordu sutum. Daha sonra cocgumuxu alip eve geldik. O gun bu gundur ben cocugumu kabullenemedim. Deli gibi bebegini isteyen ben şimdi olmek istiyorum. Eşimden, cocugumdan kacip gitmek istiyorum, hicbir şey yapamiyorum ve yapamiycagimi biliyorum, artik benim hayatim bitti. Sutumde neredeyse yok denecek kadar az kaldı. Artik ben eski ben degilim ve olamiycam. Bunlari duşundukce olmek istiyorum. Yalvaririm bana 2 cift laf soyleyin lutfen, yardım edin icimi sondurun. Lutfen