Hanımlar buraya kaydolmamın sebebi bebek hazırlığıydı. Evliliğinin 1 yıl olmasına 1 ay var. Eşimle cok kotu bir tartışma yaşadık. Ben bu ilişkide surekli yapıcı olmaya calışan, alttan alan biriyim. İkimizde universite mezunuyuz. O calışıyor bense daha işe girmedim. Eşimi severek evlendim. Biraz gorucu usulu gibi oldu ama biz tanışıp evlendik. Hicbir maddi sıkıntımız yok. Dun kavga ettiğimizde ben başka odaya gidip karşılık vermedim. Ancak o tartışmayı devam ettirerek yanıma geldi. Hakaretler kufurler etti. Kaba kuvvet uyguladı. Ben ona karşılık verecek bir kuvvetteyim ama karşılık vermedim. O bunları bana yaparken yapma lutfen seni affetmem bu yaptıklarını soylediklerini affetmeyeceğim dedim. Ama o hakaretlerine devam etti, bağırdı cağırdı. Canım cok yandı kollarımı bacaklarımı cok kotu buktu. Dermanım kalmamıştı. Gozlerinin icine bakarak bitti, babamı ara beni alsın dedim. Yoksa yarın sabah ben gideceğim dedim. Telefonumu aldı, kapıyı kitledi anahtarı sakladı. Tukendiğimi hissettim. Sonra bir an bir şey oldu sanki bana yalvarmaya ayaklarıma kapanmaya başladı. Anlam veremedim. Belki karnımda evladın var, nasıl boyle hakaretler edebildin dedim. Af diledi. Ama bittiğini boşanacağımı soyledim. Bu evlilik icinde bir cok kere tartışma yaşadık. Zarar verdiği cok oldu.. Ben bebek sahibi olmak icin cabalayan biriyim. Ama butun bu yaşananlardan sonra boyle bir huzursuzluğun yaşandığı yere nasıl bebek dunyaya getireyim... Eşimi seviyorum. Huzurlu anılarımız da cok fazla. Ama tartışmada kavgada icinden bir cani cıkıyor... Bugun sabah giderken telefonumu bıraktı, kapıyı da kitlemeyip gitti. Cok kafam karışık. Bir yandan iyi yonleri de cok fazla bir yandan bana kotuluğu de cok fazla. Şu an evdeyim. Baba evine donmekle donmemek arasında kaldım. Devam etsem bir daha yapacak mı bilmiyorum sozler veriyor bir daha olmayacak diye. Ama boyle de kendimi cok değersiz ve gurursuz goruyorum. Ne yapmalıyım ben..