Hep engelledim
hep kendimi durdurdum
olmaz diyorum, ikimiz olmayiz zaten. Bu nedenle dusunmemeye calıştım, yasakladım adeta.
Ama engel olamıyorum. Is arkadasima karşı ne hissediyorum bilemiyorum. Kafam cok ama cok karışık.
Aynı yerde calıştığım ve beni en cok taniyan, neredeyse tek muhabbetimin olduğu arkadaşıma karşı adını koymak istemedigim bir şeyler var icimde. Son iki gundur gunun sonunda duşunduğum tek seyin o olduğunu farkettim
Cok dağıldım, cok mutsuzum cunku olmaz. Biliyorum.
Onun bana karşı oyle hisleri yok.
Olsa hissederdim diye duşunuyorum. Bir şekilde belli olurdu. Ama yok iste. Bu yastan sonra platonik takilip aci cekmek istemiyorum. Bu yuzden hep yasakladim. Ama son iki gundur durduramiyorum kendimi iste.
Her sey gecen goruntume iltifat etmesiyle icimde artik patladi. Sadece iltifat etti. Ki o gun herkesten iltifat aldım, bir tek onun soylediği beynimde yankılandı. Ama dedigim gibi iicnde hicbir sey olmadigina eminim. Ozel hayatlarımızı hic konusmayiz. Aramizda is iliskisi anlaminda yakin bir arkadaslik var hepsi bu. Bugun ilk kez bir konudan acildi nisan filan yok mu ufukta diye sordu. Ama o kadar kayitsiz sordugunu hissediyorum ki icinde hicbir merak yok ne bileyim olcme tartma amacı yok. Yok hissetmedim iste.
Beynimde donup duran bir konuşma daha var. Bir is icin sehir disina cikacagim. Ona sen de gel dedim. O yer icin pek gonullu olmadi. Bak guzel bir teklifim var dedim. Sana kalacak yer ayarlayacagim. Tatil yapmis olursun. Haftasonu uzatirsin filan diye soyledim. Ama tek basima napicam orda dedi. Bana sen de kal demiyo ama diyemedi yani onu cok net anladim. Sen de kal demek fazlaydi biraz ama ben tek basima napicam derken de anlatamiyorum ama boyle yem atarsin ya. Onun gibi oldu. Sen de gel diyemese de ben ben de kalirim ok hadi yalniz da birakmiycam seni yeterki gel o ise yalniz gitmiym dedim siz tatil yaparsiniz dedim. Buna da itiraz etmedi. Olsa hissederdim degil mi. Hatta kendi firsat yaratir gelirdi direkt is icin. Biz kadinlar hissederiz dimi
Neden boyle hep olmazlari seciyorum