Artık hazmedemiyorum olanları. 30 ’larımın başında hala aile evindeyim. Hayata bir dikiş tutturamadım ne iş bulabildim ne de eş. Her gun şukretmeye devam ediyorum ama kalbim artık paramparca. Hele ki son olanlar... Yalnızlık... Yalnız hissettirilmek.. En buyuk desteğin ailen olması gerekirken icini bir foruma dokebilmek.. Eşini aldatan abim aile evine dondu. Hic sormadan biz tatildeyken geldi hayatımınızın tam ortasına evimize yerleşti. Uc yıldır sacmasapan bahanelerle ben ayrılacağım diyip duruyordu eşini kotuluyordu zaten. Her turlu desteği verdik ailecek bir şeyleri duzeltsin diye ama sonunda oğrendik ki 3. bir şahıs varmış. Neyse arada bir suru olaylar falan oldu biz yazlıktan evimize donduk. Geldik zaten sanki ben duşmanıyım gibi bana kotu davranmalar suratıma bakmamalar kapıyı suratıma ortmeler. Neden? Cunku metresine onay vermemişim annemleri de ikna etmemişim. Sonra bir akşam annemlerle konuşurken şoyle bir diyalog gecti annemle arasında”oğlum yapma bak senin de kızın var. O da dondu anneme dedi ki -senin de kızın var(gevşek bir tavırla beni kastederek)” bunu duyunca dayanamadım daldım odaya hic utanmıyor musun bunları soylemeye dedim o metresin erkek kardeşlerine kufur ettim ve beni bu yaşımda dovmeye kalktı. Neyse babamla annem araya girdi bir zarar veremedi-fiziksel-. Aradan zaman gecti ben bizden iyice kopup o pis insanlara yanaşmasın diye yelkenleri suya indirip yakın davranmaya başladım. Benden ozur dilemedi bir gun bile herkese yaptığı şey icin yaşattıkları icin pişman olup başını one eğmedi. Derken bir akşam bir konuşma esnasında “inşallah evine donersin” dedim. Bunu soyleyince bana bağırmaya kufurler hakaretler etmeye başladı. Bir babama baktı tepki veriyor mu diye baktı tık yok dondu bana saydırdı bu art arda oldu. Seni ilgilendirmezler, sana bilmem ne yemek duşerler, sen kimsinler ve kufurler havada ucuştu. Babamsa elinde tabletle kafasını bile kaldırmadan oturuyordu. Bu yaptıklarına karşılık dediklerim “ hic sormadan cıktın geldin evimize bizi butun olayların icine cektin sonra sen kimsin diyorsun beni ilgilendirmiyorsa benim hayatım neden etkileniyor?” Ve akabinde ondan gelen muhteşem cumle “etkilenmesin o zaman pılını pırtını topla defol git bu evden!” babama donup dedim ki “baba farkında mısın beni babamın evinden kovuyor?” babamsa sadece kahkaha attı. O an kalbimin, dunyanın durduğunu, artık goğsumun bomboş olduğunu hissettim. Ertesi gun zulum gibiydi annemle babam yanıma geldi uzgunuz sen bizim kıymetlimizsin falan ama gecmiş olsun artık. Ki bunları da kendileri duşunduklerinden değil yengem soyledikten sonra fark ettiler. Yoksa ben kırılmışım odamdan cıkmamışım hic umurlarında değildi. Ufak bir ayrıntı belirteyim bunlar ramazan ayında oldu. Bu olaydan sonra ne kendi evimde iftar yapabildim ne de sahur. O gece duşunduğum tek şey “ben nereye gideceğim Allah ’ım gidecek hicbir yerim yok!”tu. Neyse bir sure yengeme gittim iftar icin hep oradaydım. Bu aldatılan eş olur kendileri bu arada. Benim bu davranışımı annem ve babam evi terk etti olarak adlandırdılar. Ki gece yatmaya her gece geliyordum eve oğulları odasına cekildikten sonra. Neyse bir sure sonra evde bir kavga kıyamet koptu. Konu belli “bak araştırdık bu kızın ailesi boyle boyle oğlum yapma etme kac yıllık yuvanı dağıtma bir şans daha ver deneyin cocukların perişan vs.” Diğer abimle birbirlerine girmişler. Ertesi sabah annem, babam, ben evdeyken cıt cıkarmadan evi terk etti. Biz guvenlikten oğrendik gittiğini o kadar sessizce ve habersiz gitti. Bi sure haber alamadık nerede ne yapıyor başına bir şey geldi mi falan derken bulduk izini. Ama o sure o yediğim yemek boğazıma dizildi yattığım yatak oturduğum koltuk battı o şimdi nerede diye. Bir sure annemlerle de goruşmedi ama artık goruşuyorlar. O geldiğinde ben odamdan cıkmıyorum falan bir şekilde hallediyoruz. Bu arada o kıyametin kopma sebebi metresinin annesiyle yengem telefonda konuştu ve ben şahit oldum konuşulanlara. Rezil bir aile ozetle. Ama bizim paşamız o kadını iki defa arayıp ozur dilemiş yengem onu aradı diye. Ki o kadar kibar bir şekilde dile getirdi ki mağduriyetini ben şahidim tek bir kotu soz soylemedi yengem. Dedim ya şimdi annemlerle goruşuyor beyefendi diye annemin babamın yaşı malum kardeşler kus kalmasın barışın derdinler. Benim kapım acık gelsin ozur dilesin ben affederim dedim. Ama bu sorun oldu. Babam bana bağırdı cağırdı. Ben cok gururluymuşum, ozur beklemeyecekmişim abimin elini opecekmişim. Bunları istiyor benim de ağrıma gidiyor haliyle. Yani cahil, kapalı bir ortamda yetişmiş bireyler olsa anlayacağım belki sesim de cıkmayacak bu yapılanlara. Ama ne anneme ne babama yakıştıramıyorum beni bu kadar ezmelerine değersizleştirmelerine dayanamıyorum artık. Kendimi toparlamak icin iyi hissetmek icin cok caba sarf ediyorum ama tetikleyiciler surekli devam ettikce travmalarımın sonu gelmiyor. Maalesef kurtulamayorum da bu evden. İyi bir meslek sahibi olmama rağmen hic şansım yaver gitmedi bir yerde dikiş tutturamadım. Ocak ayından beri işsizim surekli başvuru yapıyorum bir yerden ses gelmiyor. Evlilik desen o da nasip olmadı. Beni yaratan elbet yolumu da cizmiştir diyerek avutuyorum kendimi. Ama geceleri de Allah ’ım neredesin ne olur bir cıkar yol goster diye ağlama krizlerime de son gaz devam. İşte boyle hanımlar bir nebze icimi dokeyim istedim. Daha atladığım oyle ayrıntılar var ki. Ancak bu kadar kısa ve oz anlatabildim. Tanımıyorsunuz beni ama lutfen bir kere bile olsa birinizin duasına girsem yeter. Rabbim hepimizin derdine en tez vakitte bir cıkar yol versin.