Benim gibi olan var mı? Bayramlarda, iyi kotu gunde, hep mesajla iletişime gecmeyi seviyorum. Yani arayıp hal hatır sorma, konuşma isteği bende yok. Boyle olunca da cok hayırsız biri olarak gorunuyorum yakınlarım, arkadaşlarım tarafından. Hicbir zaman onemli gunlerde arayan taraf ben olmadım en samimi arkadaşlarımla bile hep mesajlaşırım, nadir olarak aramışımdır. Hatta arandığım zaman gerilirim coğu zaman, ne konuşacağım ne diyeceğim vs. bir de konu bulamıyorum, nasılsın, ne var ne yok vs. hep aynı cizgide. Bir sure sonra tıkanıyor. Akrabalarımı, arkadaşlarımı, buyuklerimi cok cok seviyorum yani aramadığım icin insani ozelliklerden yoksun, soğuk ve hayırsız olarak tanımlanmak uzuyor beni. Sosyal hayatta da bir araya geldiğim insanlarla cokca konuşurum, eğlenirim iletişimde sıkıntı yaşamam hic. Sadece ilk harekete gecen ben olmam coğu zaman. Bir buluşma bir gezi ayarlama hamlesi benden gelmez genellikle. Nasıl aşabilirim bu durumu? Kendimi değiştirebilir miyim onu da bilmiyorum.