Arkadaşlar merhaba, benim sorunum kimine garip gelecek ama uzun yola dayanamamak.Hani oyle boyle de değil.Otobus yolculuklarına hic dayanamıyorum.Ben Eskişehir'de yaşıyorum ailem otobusle 7 saatlik mesafede ve yanlarına bu sebepten cok sık gidip gelemiyorum.

Once yolda icim sıkılmaya başlıyor.Bu sıkıntıyla psikolojik mucadele veriyorum,ardından da kollarım uyuşuyor bazen ve ter basıyor.Dun gece yola cıkmış olmam gerekiyordu ama daha yola cıkmadan otogarda sıkıntılar basınca cesaret edemedim yolda kotuleşmeyi goze alamadım ve geri dondum eve.Ve inanır mısınız gece 3'e kadar ic sıkıntısı uyutmadı cok kotuydu.Elinizde olmayan bir ic sıkıntısı elinizi kolunuzu keser sizi daralttıkca daraltır hicbir şey yapamaz hale gelirsiniz ya aynen oyle.Sinirimden ağladım gece kac kere.İşin garip yani daha once yollarda bunu cok yaşadığım icin(hatta bir kere daha gideceğim yere varmadan yarı yolda başka otogarda inip akşam tekrar yola devam etmişliğim var) yola cıkmadan once eczanenin onerdiği hafif sakinleştirici ilacı icmiştim ona rağmen bunları yaşadım.

Benimle aynı durumu yaşayan var mı bilmiyorum ama eğer varsa beni cok iyi anlayacaktır.Bildiğiniz bu durumdan psikiyatra gitmeyi duşunuyorum.Cunku bu durum beni bir şehre hapsediyor.Ailemin yanındayken donmem dert buradayken gitmem.Ve yaşadığım anlatırken daha basit gorunuyor ama yoldayken sessiz sessiz ağlayıp bu psikoloji ve getirdiği dayanılmaz fiziksel sıkıntıyla baş etmeye calıştığımı biliyorum.Yarın bayram ben ailemin yanına gidemedim.Resmen savaş veriyorum bu durumu yenmek icin...