Merhabalar o kadar uzgun ve kotu hissediyorumki kendimi sizlerle paylaşmak istedim.. 4 yaşında bi kizim var son 3 aydir tanıyamıyorum. O kadar şimarik o kadar saygısız ki . Bir ortama giremiyoruz ailecek. Eskiden utangac sakindi utangacligini yensin isterdik simdide hic kimseden utanması kalmadı.bir yere gidiyoruz kapidan girdigi anda aaaaaa diye bir ciglik atiyor 15 20 saniye suruyor o ciglik ardindan herkese dil uzatmalar basimi sisirdiniz gidin burdan diye kovmalar siz ne bicimsiniz demeler. Tek kaldigimizda annecim canim annem seni cok seviyorum diyor beni dinliyor bir nebzede olsa.en azindan zaptedebiliyorum. ama kapidan cıkınca sozumuz gecmiyor. Kimseye saygisi yok korkusu yok. Her gun konuşuyorum saygi sevgi kucuklugunden beri aşılamaya calistigim seyler. Bi anda boyle oldu anlam veremedim. Aile dostumuzun cocugu boyleydi 2 kere gorustuk ondanmi etkilendi bilmiyorum . Konusup anlatiyorum ozurler diliyor 5 dk sonra yine ayni.neyin ne oldugunu anlıyor biliyor ama inatlasiyor sanki.Mola yontemini denedim olmadi. Odul olmadi. Ustelik hamileyim 2 aylik agir geciyor ilk zamanlar . Ama bu simariklik hamileligimden once başladı. Pedagoga goturmeyi dusunuyorum ama oncesinde tecrubeli annelere danışmak istedim.