Merhaba hanımlar ..
Fikir Almak istiyorum ..
Sizlerede tanışmak istiyorum artık ..
Buraya yazmayalı uzun yıllar olmuş
Gelelim konuma ben boşanmayi duşunuyorum artık eşime birkac kez konuyu actım ..
Gecende dışarı cıktığımızda cok mutlu olduğumuz bir anda beni anla ve dinle lutfen bizim bir cocuğumuz var ayrılırsak kotu kalmak istemiyorum cocuğumun hala anne babasiyiz gene cocuğumuz icin ayrilsakta iyi bir sekilde ayrılmalıyız felan dedim bir sure donuk şekilde dinledi daha sonra duymamış gibi davrandı ..
Neden bu şekilde duşunuyorsun diyenler biz cok zıt fikirde insanlarız ..
Bunu cocuğumuz olana kadar farkına varamadık ..
Ben cok pinpirikli bir anne o cok rahat bir baba ..
Her cocuğumuzla dışarı cıktığımızda bu bizim tartışma nedenimiz ve su 1 aydır gitmeye karar verdiğimiz heryerden yolda tartismalar yuzunden eve geri donuyoruz .
Cocuğum cok uslu durgun bir cocuk değil bu durum eşime rahatsizlik veriyor ..
Her gorduğunu istediğinde sen yaptın boyle diyor bu bizim icin tartışma nedeni ..
Bende diyorum ki benim bu şekilde yetiştirdiğimi duşunuyorsun sende babasin ben ne kadar anneysem sende okadar babasin bana cocuk konusunda yardım edebilirsin diyorum cocuğumla 10 dakika aynı odada kaldığında oğlum mizmizlanmaya başladığında odada 2 cocuk var gibi birbirlerini yiyorlar ..
Oğlum hastalanıyor sen yaptın diyor mikropla ugrasmasina cocukluğunu yaşamasına izin vermiyorsun diyor buyuk sehirde oturuyoruz 3 yaşındaki cocuğu kapıya koyup oynatmami bekleyemezsin benden dedim ..
Yerimiz yok zaten bunun icin heryer araba bina toprakla kumla oynayabileceği park dışında biryer yok ..
Konumuz hep boyle devam ediyor ..
Daha fazlada uzatmak istemiyorum aslında ..
İki lafimizdan biri kavga tartışmaya donuyor ve sanırım artık benim bu ilişkiyi yurutebilcek sabır kalmadı ..
Saygımız sevgimiz birbirimize duşkunluğumuz kalmadı ben yurutmek istemiyorum ama eşim bu konuları duymazdan geliyor ..
Oturup zaten tartışma cıkmadan konuşmamız imkansız .
Gecen konustugumda ..
Sen gitmek istiyorsan gidebilirsin benim senin gibi annem babam acık bir kapım yok sen evden gidebilirsin dedi ..
Bende benim kusura bakma cocuğumun duzenini asla bozmaya niyetim yok senin gitmeni bekliyorum dedim ..
Surekli birbirimiz sucluyoruz ..
( Bu arada bu konuyu buraya dun cocugumuda hastaneye tek başına gece 3de goturmek zorunda kalınca acmaya karar verdim ) Uzdu bu durum beni cok kırıldım .
Bana kusebilir tartışabiliriz ama o benim olduğu kadar onunda cocuğu ..
Sizce ne yapmalıyım .
Cocuğumu kreşe vermeyi kendim calışmayı duşunuyorum ..
En yakınımda bim a101 vs var onlara iş başvurusu yaparak başlamayı duşunuyorum hamileyken işi bırakmıştım 4 senedirde hic calışmadım bilemiyorum fikirlerinizi bekliyorummmm ..