Merhabalar,
Bu konuyu acıp acmamakta kararsız kaldım. Umarım pişman olmam.
Tabiatım gereği sessiz sakin, aşırı cekingen biriyim, cekingen kişilik bozukluğu teşhisim var.
3,5 yıllık iş deneyimim var. Calıştığım birimlerde genellikle tutunamadım, dışlandım, aşağılayıcı sozlere ve davranışlara maruz kaldım. İş konusunda da cok acemiliklerim oldu. Duygusal olarak aşırı derecede yıprandım, aşağılandım. İlk başlarda hep iyi niyetli, saf olduğum icin başkalarının hoşuma gitmeyen davranış ve sozlerine karşılık icimde hic kotuluk beslemezdim, gozlerim dolar, yuzum asılır, eve gidince sabahlara kadar ağlardım. Kendimi cok beceriksiz hissettim. Bu duygular başkalarında ilk işe başladıklarında belki en fazla surse bir, iki ay suruyor. Ama bende yıllarca surdu. Kendimi işe yaramaz, herkesin idare ettiği biri gibi beceriksiz hissettim. Kısacası cok kotu haldeydim.
Şu anda biraz daha ozguven konusunda ilerleme kaydettim. Surekli literatur tarayıp bilgilerimi unutmamaya, unuttuklarımı hatırlamaya calışıyorum. Hırslıyım. Hırslı olduğum icin duygusal olarak bu kadar yıprandım başkalarının tavırları, beğenilmemek karşısında.
Başlarda duygularım saftı, şimdi hala biri laf soksa cevap veremem, o anda aklım donuyor cunku cevap veremiyorum
İnsanları gozumde cok buyuttuğum icin sanırım. Sonra evde gidip hırslanıyorum. Niye bana bunu soylemesine izin verdim vs. diye. Gecmişte yapılanları unutamıyorum. Alıngan, fesat, hatta bazen kıskanc bir insan haline geldiğimi duşunuyorum. Hep kabus goruyorum. Duygusal olarak rahat değilim.
Hala iş ortamında insanların yanında rahat tavırlar sergileyemiyorum. Kasıntı duruyorum. Konuşamıyorum. Onlar konuşurken konuştukları şeylere karşı cok yabancı, cahil, bilgisiz kalıyorum. Zaten ben bir laf soylesem sohbete katılım amacıyla, tuhaf tuhaf bakıyorlar,yeni girdiğim iş ortamlarında ozellikle. Yadırganıyorum, istenmiyorum. İnsan hisseder ya da aralarında konuşurlarken rahatsız olduklarını konuştuklarını duyuyorum. Mesela birkac kez uzaktan gorup iletişim kurmadığım biri sonra ben o işi değiştirdim diyelim. Beni başka bir zaman diliminde o kişilerden biri gorse yuzu duşman gormuş gibi bir hale burunuyor. Diyorum ki kendime, ben ne kadar kotu bir insanım. Kimseye de ısınamıyorum. Biraz sohbet geliştirdiğim bir insan olsa bile kendimi soyutluyorum. Dışlıyorum. İnsani ilişkilerim cok kotu yani. Eve gidince bu durumdan rahatsız olmuyorum. Ama işe gidince yine kendimden rahatsız oluyorum. Kendimi cok kotu biri gibi hissediyorum.
Birkac ay sonra şehir ve iş değişikliği yapacağım. Orda da boyle olmak istemiyorum. Bir yerde kotuysen hep mi kotu olursun? Hep boyle mi olur hayatta? Nasıl başlarsa oyle gider derler. 3,5 yıldır nasıl başladıysa oyle gitti ama bundan sonra da boyle olacak diye olumune korkuyorum. Bu yuzden hep ders calışıyorum. Kitap okuyorum. Bana tavsiye verebilir misiniz?