Merhaba değerli kk uyeleri (konu biraz uzun olabilir ama icimi dokup fikirlerinizi almak istedim.
)

Benim kendimce yaşadığım ve artık gercekten ağzımı bozmamak icin kendimi zor tuttuğum bir konu var. “ Cevrendeki herkesin hadsizce, her gorduklerinde bebek haber yok mu?” Sorusu.

Artık sabrımın sonu gelmiş gibi hissediyorum. Ben normalde cok sakin, her zaman orta yol bulmaya calışan, kimsenin kalbini kırmamak icin caba sarfeden biriyim. Ama bu soru artık sabrımı zorluyor.

Ben 30 yaşında, 2 yıldır evliyim. İlk yıl cocuk istemedim. Evliliğim oturup, kafamdaki soruları cevaplayıp, bu sorumluluğu alacağıma inandığımda calışmalara başladık. 11 ay boyunca hic gebelik oluşmadı. En sonunda hastaneye gittiğimde doktora burdan oğrendiğim hsg filmini sordum. O da “isterseniz ozelde cektirin” dedi ve sonuc iki tupum de kapalı ve hidrosalpinksli. Yani tup bebekten başka care yokmuş.

Eşimle konuşup tup bebeğe başlamaya karar verdik. Ama bu surecte olduğumuzu, ailelerimiz ve yakın arkadaşlarımız dahil kimseye soylememe kararı aldık. Kimsenin tavsiyesini ya da tesellisini duymak istemiyoruz. Sanki kansermişiz gibi acımasını da.

Gel gor ki insanların soruları bitmiyor. Biz de cozum olarak, bu pandemi surecinde cocuk fikrini ertelediğimizi soylemeye başladık. Başka cozum yolu bulamadık. Ama yine de cok nadir goruştuğumuz ya da yıllardır goruşmediğimiz arkadaşlar bile konuşacak konu kalmamış, muhabbet acacak mevzu yokmuş gibi donup dolaşıp bu konuyu soruyorlar.

İki gun once 14 yıldır goruşmediğim bir arkadaşımın bana attığı mesajı bırakıyorum. Lutfen bu surecte siz insanların ağzını nasıl kapattınız? Bu psikolojik şiddetin onune nasıl gectiniz? Fikirlerinize ihtiyacım var. Şimdiden cok teşekkur ederim