Merhabalar herkesin bayramı mubarek olsun inşallah. Bugun oyle bir burukluk yaşıyorum ki sizinle paylaşmak istedim. İnsan ailesine anlatamıyor bazı şeyleri. Guclu gorunmek istiyorum ama icinde fırtınalar kopuyor. Ben yeni boşanmış bir kadınım. 3-4 ay once boşandım. Boşanmanın etkilerini dalgalı şekilde atlatıyorum. Bazen cok iyiyim bazen de şimdiki gibi cok huzunlu. Evliliğim cok kotu bir evlilikti. Bu evliliğin bitmesinde benimde hatalarım coktu. Bende cahillik yaptım. Ama sonra eşim oyle hatalar yaptı ki toparlamak istesemde toparlayamadım. Belki de bu psikolojiyle kendimi fazla sucluyorum bilmiyorum. Evliliğimde şiddet ikinci haftamızdan itibaren başladı. Eşim o kadar sert otoriter ve kuralcıydı ki evliliğin ilk zamanlarında her şeyin dort dortluk olmasını istedi. Yemek, temizlik ,evin duzeni her şey yani ailesinin evinde gorduğu, alıştığı gibi olsun istedi. Bu beni cok sıktı. Evlilik başkaydı. Sevgililik nişanlılık donemleri tek muhattabım eşimdi. Eşimin ailesi cok iyi insanlardı cok sevmiştim ilk baştan beri ama onlara karşı icimde hafif kıskanclık başladı. Ve bu git gide arttı. Eşim ailesinin yanında o kadar uzak ve soğuk davranıyordu ki bana ben bu davranışına alışamadım. Bende ailelerin yanında mesafeli olmayı tercih ederim ama bu başka oldu sanki. Onların yanında bir şey soylemem gerekiyorsa kızıyor, yuzume cok bakıyorsun diyor, ne bileyim işte bir odada yalnız kaldıysak rahatsız oluyor. Ama ailesiyle tum samimiyetini devam ettiriyor. Bende bu durumdan dolayı git gide icimde sıkıntı yaşadım ve hep arttı. Ben ailesinin yanında biraz daha bi tık daha ozel davranmasını istedim. Orda kaldığımız oluyordu orneğin farklı odalarda uyuyorduk. Yani anlatabildim umarım. Bu durum aramızda iyice sorun olmaya başladı. Eşimde bu durumu cozmeye şoyle bir cozum buldu. Bana gelme dedi. Yalnız gitmeye başladı. Bu sefer daha rahatsız oldum . Kayınvalidem arıyordu beni gel diye. Onlara bahane uyduruyordum cunku eşimin bana soylediği şey cok zoruma gitti. Kavgalarımızın temel sebebi bu oldu hep. Ve kavgalarımızın sonu coğunlukla şiddet ile sonlandı. Ortulu bir kadınım. Eşim ortulu olmamı seviyordu ama giyim tarzımı beğenmiyordu. Bende ozenli biriyimdir. Farklı takımlar giyince yuzume gulerek bakardı. Evin icinde giydiğim pijamalarla bile dalga gecerdi. Guzelim aslında ama tarzın bana uymuyor derdi. Bu konu da beni rahatsız eden bir durumdu. Nişanlıyken de bundan bahsetmişti o zamanda tartışmıştım. Eşimin istediği beni her şeyimle kontrol altına almak. Paramı, gunluk rutinimi, giyimimi, kilomu, ailesiyle ilişkimi( kıskanclık olunca yalnız gitmeyi secmesi) benim ailemle ilişkisini( ailemin yaptığı davetlere katılmayı istemezdi). Kendimi o kadar boğulmuş hissediyordum ki. Dayanamadım boşandım. O itiraz etti biraz ama ben direndim. Psikolojik şiddet, fiziksel şiddet, ekonomik şiddet olmasına rağmen , o gunleri hatırlayınca mutsuz olduğumu cok net bilmeme rağmen ruh halim cok farklı. Onun icin uzulmek istemiyorum. Ama sanki icimde yarım kalmış bir şeyler var. Sanki hala savaşmak istiyorum. Duzeltmek icin değil intikam almak icin. Bir yandan da icimde huzun var. Evlenmeyi cok isteyerek evlenmiştim. Bayramda eşimle ailelerimizi ziyaret etmeyi isterdim. Mutlu olmak istedim. Sanki bir daha kimse tarafından sevilmeyeceğim, hayal ettiğim o evlilik hayatı sonsuza kadar kapandı sanki. Guzel bir işim var, yaşında 29. Ailem yanımda destekler bana. Herkes resimler paylaşıyor bayram diye. Eşleriyle aileleriyle. Ben ise ailemin yanında ağlamamak icin zor tutuyorum kendimi. Karışık yazdım umarım anlatabilmişimdir