Universiteden cok cok yakın bir arkadaşım vardı,birbirimize bircok konuda uzaktanda olsa destek olduk,aynı evde kalmıştık okurken ve hayatımıza dair ozel ne varsa dertlesirdik.sonra evlendik cocuklarımız oldu ama telefon uzerinden irtibatı hic kesmedik ve herdaim bircok konuda fikir alışverişinde bulunduk.fakat kendisinin cok ağır travmaları vardı ailevi ve ben herzaman dinledim yanında oldum.17 yıldır birbirimizin hayatına dair hep haberlesıriz.sorunuma gelince pandemi doneminde kendisini geliştirmeye yonelik kitaplar okumaya başladı ve birtane psikoloğu takip ediyor onun onarım surecine dahil oldu ve tum irtibatı iki ay kesti kendisine destekte oldum,onun kendisini onarmasına yonelik yolculuğu beni mutlu ediyordu.gelişsin geliştirsin kendini ve mutlu olsun istiyorum herzaman.fakat garibime giden artık beni hic aramıyor surekli arayan arkadaşım ciddi bir mesafe koydu.zaten kendisi ile irtibat kuracağım herşeyi kapadı ve cok mutlu.teknolojinin onu yıprattığını ve kendini geliştirmesine engel olduğu icin boyle bir hayatı secti bunada saygım var.haftada birkacgun telefonunu da kapadı.suanda ona cok ihtiyacım var arıyorum ulaşamıyorum.mesaj yazınca kesik kesik cevap yaziyor.aradigimda cocuğum durmuyor deyip kısa kesiyor.17 yıldır tanıdığım arkadaşım sanki bir oğretmenim modunda eskisi gibi samimiyet ortamı ve atmosferi kuş olup uctu.aslinda bu durumun benimle ilgisi yok o kendisini gelistime adına kendini tanıma adına bir yolculuğa cıktı o yuzden oyle bunun farkındayım ama neden bazen icselleştirip kızıyorum..neden kafama takılıyor uzuluyorum bilmiyorum.bazende kendisini onarma yolunda benimle olan dostluğuna dair hoşuna gitmeyen birşeylere mi takıldı diye duşunuyorum.onarim yolculuğuna giren arkadaşları burada mutlaka vardır beni bilgilendirirseniz cok sevinirim.şimdiden teşekkur ederim