Merhaba arkadaşlar. Universite oğrencisiyim bekarım ailem ozelliklede annemle hic gecinemiyoruz . Benim evlenmemi istiyor. Suekli başka insanları bana gosterip sen onlar gibi olmassin sen kızım olsaydın evli olurdun iki cocuğun olurdu gibi soylemlerde bulunuyor. Ben okulumu kazasız belasız bitirmenin derdindeyim kendi ekonomik ozgurluğumu elime almak istiyorum. Evde ki kitaplarımın kendisine bela olduğunu soyluyor surekli kalbimi kırıyor artık onu bir anne gibi goremiyorum. Bazen ona acıyorum onunla oturup konuşuyorum sanki annesi benmişim gibi ama bir turlu onu değiştiremiyorum. Ağzına gelen her kufru ediyor bana . Hayatımda bir erkek arkadaşım var ona bile kufurler ediyor. Ben evde evin tum işlerini yapıyor kardeşlerime bir abla olmaktansa daha cok anne olmuş vaziyetteyim. Annemin kotu lafları yuzunden ne kendimi derslerime verebiliyorum ne de evlenmek istiyorum o kadar birbirimize zıt oldukki ben daha 22 yaşındayım ve onun kırıcı konuşmaları yuzunden evlenen arkadaşlarımı kiskanmaya başladım hic evlenemeyecekmisim gibi geliyor okulumu bitiremeyecekmisim gibi hissediyorum oturup ders calışamiyorum. Psikolojim bozulmus durumda surekli tartışmaktan kavga etmekten yoruldum. Kendime bir cıkış yolu bulamıyorum. Artık olmek istiyorum onunda basaramiyorum . Elim kolum bağlı olduğum yerde kalıyorum ilerleyemiyorum . Ne yapacağım ? Ne yapmalıyım fikri olan varsa benimle paylaşabilir mi?