Oncelikle herkese hayırlı bayramlar.
Dun yaşadığım şeyi anlatıp fikrinizi almak istiyorum. Tatil planı yapıyorduk ama Kurban kesmeyip tatile gidersek icimiz rahat etmezdi. Makul bir fiyata kucuk baş kesmeye karar verdik. Cunku arabamızı yeniledik ve biraz maddi anlamda sıkıştık. Tatili de daha yakın bir yerde 2-3 gun kafa dinleyecek şekilde ayarladık. Bu da kestiğimiz ilk kurban olacaktı. Zaten yeni evliyiz 5 gun sonra 1yıl olacak.

hep hayalimdi bir gun kurban kesersem gercekten ihtiyacı olan insanları araştırıp onlara vermek istiyordum. Bunu eşimle de defalarca konuştuk o da mantıklı buluyordu. İkimizin de cevresinde oyle cok ihtiyacı olan insanlar yok. Varsa da ailelerimiz zaten kestiği kurbandan onlara da veriyor. Herkesin sevabı kendine tabi biz de versek olurdu ama ben hep boyle hayal etmiştim. Kurban kesmeye karar verince de eşime defalarca sordum vermek istediğin aklına gelen birileri var mı diye. O da yok dedi. Oyleyse babam muhtara sorsun ihtiyacı olan birkac aileye veririz dedim tamam dedi. Bayramdan bir gun once annesine gittiğinde babası eti kime vereceksiniz diye sormuş. Eşim de muhtara soracağız demiş. Babası da birkac kişi soylemiş bunlara ver diye. Şimdi bunda aslında kotu bir şey yok diye duşunebilirsiniz. Ama babasıyla hicbir iletişimim yok ve sebebi de beni istemiyor olması. İsmimi bildiğinden bile emin değilim. Bana cop muamelesi yapıyor. Asla beni insan yerine koymuyor. Haliyle antipati uyandırdı ben de. İstemiyorum işimize karışmasını. Benim de abim yengem kurban kesiyor ama annem babam asla sormaz kime vereceksiniz diye. Hatta yurtdışındaki abim de babama vekalet veriyor kurbanı burda kesiliyor. Ama kime vereceğine kendisi karar verip babama soyluyo şu kişilere verir misin diye. Sonucta herkes kendi parasıyla kesiyor kimsenin karışmaması gerektiğini duşunuyorum. Kaldı ki beni insan yerine koymuyorsun bizim kestiğimiz kurbana neden karışıyorsun. İnsan olsan zaten ben lafını bile etmem ama bunda bile beni insan yerine koymayıp oğluna soruyor vereceğin bir yer var mı diye. Benim vereceğim bir yer olup olmaması umrunda bile değil.

eşim de bana şu kişilerin durumu kotuymuş onlara versek sorun olur mu dedi. Ben de tabi ki verelim benim zaten verecek yerim yoktu muhtara soracaktık dedim. Sonra o kişileri babasının soylediğini duyunca sinir oldum işte. Evet doğru değil kurban uzerinden boyle duşunmek ama gercekten nefret ediyorum babasından. Bana olan tavrından dolayı kabul edemiyorum hicbir şeyi. Neyse kabul etmiyorum dedim. Babanın soylediği hicbir şeyi kabul etmiyorum. Kendi kestiği kurbandan versin biz başkalarına verelim dedim. Onun sevabı ayrı bizim ki ayrı dedi ki haklı ama yine de istemiyorum. Neyse uzulme istediğin gibi olsun dedi. Ertesi gun kurbanı kestirdik annesine geldik. Cunku benim annemler yoktu ve hamile olduğum icin ciğ et ellememem gerekiyor. Mecbur parcalanması icin onlara geldik. Tabi ki babası etleri sahiplendi hemen parcaladı falan. Yine oğluna verecek bir yerin yok dimi diye sordu. Ben copum cunku. Eşim de iki parca bana ayır bir dedi ( benim birilerine vermem icin) Annesi de eşime Senin vereceğin bir yer varsa hepsini ver dedi ama babası hic oralı olmadı. Bize iki parca verdiler gerisi orda kaldı dağıtacaklardı biz eve gittik. Eşime dedim ki onları da bırak ben istemiyorum. Cunku cok zoruma gitti.

Eve geldik onları dolaba koyup beni bırakıp gitti. Babasının kestiği kurbanı alması gerekiyordu bir yerden. Abartıyorsun diyeceksiniz ama tum gun ağladım cunku sinir oldum. Eşim de geldi hic umursamadı beni. Tv acıp keyfine baktı. Ki annemle abimle anlaşmıştık. Onların işi erken bitiyor cunku. Bir iki akrabaya birlikte gidecektik. Eşimin tarafı daha kalabalık ve işleri gec bitiyormuş diye onları akşama ziyaret edecektik. Abim aradı ağlıyordum acamadım. Babam aradı onu actım cok belli etmeden biz yetişemeyeceğiz siz gidin dedim. Yuzum gozum o kadar şişti ki gidecek durumda değildim zaten. Eşim birkac defa geldi hazırlan diye ama gitmedim. Ve bu defa da gidemediğim icin daha cok moralim bozuldu. Evet belki cok basit bir şey ama hormonların etkisi mi bilmiyorum daha cok ağlamak geldi icimden. Bildiğiniz elim ayağım titredi sinir krizi gecirdim herhalde. Bağıra bağıra ağladım ama kendime engel olamadım cok kotuydum. Sonra o da sinirlendi bana salak salak tepkiler veriyorsun gerizekalı gibi ağlacağına hazırlansaydın falan dedi. Baban yuzunden bunları yaşıyoruz dedim kavga ettik yatağa tekme attı falan.

Ben de biraz daha kendime gelince kalkıp giyindim anneme geldim. Onu hic beklemedim arkamdan arabayla yetişti ama binmedim. Annemlere gelince de yuzum gozum şişmişti zaten anladılar. Ki biraz da anlatmak icin geldim. Bu zamana kadar o kadar icime attım ki her şeyi. Beni istemediklerini belli etmemek icin elimden geleni yaptım rol yaptım aileme. Ama cok doldum artık dun dayanamadım gelip her şeyi anlattım. Eşim de burdaydı tabi. Babam da eşime her zaman cok iyi davranır iyi bir iletişimleri var. Aradaki dengeyi sen kurmalıydın ben kızımın uzulmesine izin veremem dedi. Biraz bir şeyler soyledi usulunce. Ama kurban olayı aklıma geldikce bana ağlama krizleri geldi odaya gidip yine ağlamaya başladım istemsiz. Eşim geldi bebeğimiz olacak yapma hadi evimize gidelim falan dedi ama hic icimden gelmedi. Guya bu sabah erkenden yola cıkıp tatile gidecektik. Eve gitmedim eşim yalnız gitti. Sinirden bir suru şey yazdım cevap bile vermedi.

Cok uzun oldu biliyorum ama şoyle bir şey de oldu. Butun sene boyunca hep onun akrabalarıyla iletişim halindeydik. Cunku pandemi falan dinlemediler. Halası teyzesi surekli gelelim gidelim modundaydık. Calışıyorum ve gercekten cok yorgun oluyorum ve bircok defa bu yuzden gitmek istemeyip eşimle tartıştığım halde yine de onu mahcup etmemeyim diye katılmaya calıştım her şeye. Ki babası beni istemediğini gozume soktuğu halde yine de sadece eşimle birlikte olmak şartıyla evlerine de gidiyorum. Buna rağmen dun eşim dedi ki beni aileme karşı mahcup ettin hep. Yahu butun sene senin ailenle akrabalarınla gecti. Annem babam 65 yaş ustuydu gitmedim hic. Akrabalarım da oyle. Zaten bi halam bi amcam var onlar da yaşlı diye gitmedim. Onun tarafı suru gibi bir suru akrabası var hep elimden geldiğince yorgun da olsam kızsam da eşimle kavga da etsek yine kalkıp gittim ya da davet ettim. Bana soylediği şey bu oldu. Ben de oyleyse bu bayram hicbir akrabana gitmiyorum dedim. Zaten o kadar moralim bozuk ki bunu yaşadığım icin ne bayram kaldı ne heves. Kendi akrabalarıma bile gitmek istemiyorum. Annemde yatmayı planlıyorum tum gun.

Sizce ne yapayım? Eşim arar mı ya da gelir mi bilmiyorum ama daha abimlere de gitmedim. Kimseye bu durumu belli de etmek istemiyorum ama eşime de cok kırgınım. Bir şey olmamış gibi devam etmek de istemiyorum. Cok uzun oldu tekrardan kusura bakmayın. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi bayramlar tekrardan.