kızlar merhabalar...daha once 1 konu acmıştım boşanmaya dair.şuan kararım boşanmak ama 1 senemi doldurmaya calışıyorum en azından anlaşmalı boşanabileyim ve ailemle bu sure zarfında barışabileyim diye...dunden beri canım cok sıkkın konuşacak kimsem yok aklıma sizler geldiniz paylaşmak rahatlamak ve fikir almak istedim...konumu bilmeyenler icin ufak bir ozet geceyim 7 aylık evliyim benim ilk evliliğim eşimin ikinci evliliği ve iki cocuğu var. sıkıntım şu eşimle aynı iş yerinde calışıyoruz sabah 5 akşam 6.30..eşimin ailesi cocukları ile aynı memlekette yaşıyoruz ve kaynanam her gun iş cıkışı bizi yemeğe cağırıyor ben gitmek istemiyorum izin gunum yok sadece uyumaya vaktim var ev işleride cabası eşim kesinlikle yardım etmez. eşimle vakit geciremiyorum ama kaynanam bunu anlamıyor eşimde bana sert cıkıyor gitmek istemiyorum diye...sen annemi cocuklarımı istemiyorsun diyor.acıklıyorum yoruluyorum iş yerinde evimde dinlenmek istiyorum diye,sen git diyorum ben gelmiyorum diye demediği şey asmadığı surat kusmediği gun kalmıyor..artık bu konuda her gun tartışıp moral bozmaktan yıldım usandım...kaynanam gorumcem yuzume gulup arkamdan demediğini bırakmayan insanlarmış eşimin kızından oğrendim bunu(aramız cok iyi kızıyla)..dun gene kaynanam cağırmış yemek yapmış eşime dedim sen git ben gelmicem yorgunum evde işlerim var dedim kustu sana bir şey demiyrum ne halin varsa gor yazma bana arama bugun beni bilmem ne...gercekten yoruldum artık..ben birgunden bir gune eşime hadi aneme gidelim demedim en başta ben gitmiyorum zaten eşimle vakit gecireyim evimi toplayayım diye ama o bunun bilincinde değil...ne yappmalıyım kızlar kaynanamlada goruşmuyorum gitmekte istemiyorum