9.ayıma girdim 3yaşında bir kızım var allahın izniyle diğerinde kucağıma alıcam daha onceki konumda 8 9 gun once eşimin terk edip ailesinin yanına gittiğini soylemiştim. Onu her defasında affedip yanında oldum ama hep aynı şeyi yaptı o yuzden bu sefer onu değil kendimi sucluyorum herkes kaderini kendi belirler gittiğinden beri kızımı bir kere aradı annemden. Bebeği ise hic sormadı. Dunde biriyle goruştuğunu fark ettim sabah 6 ya kadar wp daydı surekli ve butun gunde aynı şekilde normalde asla girmez cok nadirdir biriyle konuşuyorsa oyle olur ve Facebook a havuz başında fotoğraf koymuş ve tanımadığım cocuklu muhtemel evlenip ayrılmış bayan bilmiyorum biri beğenmiş yeni eklenmiş birisi. Beni bu halde bırakıp giden birinin zaten karakteri ortada kendimi az cok toparlamıştım artık uzulmuyordum ama biriyle goruştuğunu anladığımdan beri sabaha kadar ağladım ve gercekten canım cok yandı 1 haftada birini bulmak ben daha cocuğumu doğurmadım bu nasıl vicdan bu nasıl insanlık ondan değil kendimden tiksindim boyle bir adama defalarca şans verip kendimi bu durumlara duşurdum surekli aklıma geliyor ve başıma ağrılar giriyor bir insan nasıl bukadar vicdansız merhametsiz olur dicem ama daha cocuğunu duşunmeyen birinden ne beklenir.. Şu corona virusu bitse şunun soyadından kurtulsam kızlarma adaasam kendimi canım cok acıyor